Είδαμε την παράσταση “Ο Πρίγκιπας κι ο Φτωχός” σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου στο Μικρό Εθνικό

της Δήμητρας Τσιαούση

Η Σοφία Βγενοπούλου σκηνοθετεί με μαεστρία την τόσο μεστή σε μηνύματα ιστορία της συγγραφέα Τζέμα Κένεντι «ο Πρίγκιπας κι ο Φτωχός» κρατώντας το κλασικό παραμύθι ψηλά στις προτιμήσεις των μικρών και μεγάλων θεατρόφιλων.

Λίγα λόγια για το μυθιστόρημα και το θεατρικό έργο

‘’Το βιβλίο «Ο Πρίγκιπας κι ο φτωχός» του Μαρκ Τουαίην, του πατέρα της σύγχρονης αμερικανικής λογοτεχνίας σύμφωνα με τον  Έρνεστ Χέμινγούεϊ, πρωτοκυκλοφόρησε το 1881 και αποτέλεσε αγαπημένο ανάγνωσμα γενεών και γενεών, ενώ, παράλληλα, γνώρισε πολλές διασκευές για το θέατρο, τον κινηματογράφο, ακόμα και για τα κινούμενα σχέδια. O ίδιος ο συγγραφέας το χαρακτήρισε ως «μια ιστορία για νέους κάθε ηλικίας».’’ Το πελώριο βιβλίο των 33 κεφαλαίων συμπυκνώθηκε, διασκευάστηκε και μεταφέρθηκε στο θέατρο από τη βρετανίδα συγγραφέα Τζέμα Κένεντι, το κείμενο της οποίας απέδωσε στην γλώσσα μας ο Αλέξης Καλοφωλιάς, ενώ η απόδοση των στίχων είναι της Τζούλιας Διαμαντοπούλου, για τις ανάγκες της παράστασης στο Μικρό Εθνικό.

Για την υπόθεση

Βρισκόμαστε στο 1546 στους δρόμους του Λονδίνου. Φτώχια και πείνα μαστίζουν το λαό, ενώ ο άρρωστος βασιλιάς πλέει στα πλούτη και τη χλιδή με την οικογένειά του. Κατά σύμπτωση, δυο νεαροί 12 ετών περίπου μοιάζουν θεαματικά. Από την μια, ο φτωχός Τομ Κάντι και από την άλλη ο πρίγκιπας Εδουάρδος μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό. Μια απρόσμενη σύμπτωση θα στερήσει την εξουσία από τον πρίγκιπα και θα την δώσει στον Τομ. Οι ζωές των δυο νέων θα αλλάξουν ριζικά και γρήγορα θα αντιληφθούν τις συνέπειες του κάθε κόσμου. Σημαντικό ρόλο στην ιστορία παίζει και ο Μάιλς Χέντον που θα σώσει αρκετές φορές τη ζωή του άβγαλτου πρίγκιπα. Δεν θα αποκαλύψω περισσότερα, αλλά η ιστορία έχει πολλές ανατροπές και κρατά τον θεατή σε εγρήγορση.

Για τους συντελεστές

Σκηνοθετικά, η παράσταση δομήθηκε πάνω στην αντίθεση – σύνθεση του πλούτου και της φτώχιας. Στα αριστερά της σκηνής καταχωνιασμένη η φτωχική κατοικία του Τομ Κάντι, ενώ στα δεξιά το πλουσιοπάροχο παλάτι του βασιλιά Ερρίκου και του πρίγκιπα Εδουάρδου. Και στο κέντρο της σκηνής δεσπόζει το σύμβολο εξουσίας, ο θρόνος του βασιλιά. Η μικρή «λιγουρίτσα» του βασιλιά σε αντίθεση με την εξαθλίωση και απόγνωση του λαού.

Σκόπιμα, το «χρώμα» δεν δίνεται μέσα από τα πολυτελή κοστούμια και σκηνικά, μα μέσω του Λόγου. Η επιλογή των minimal γραμμών στα σκηνικά και τα κοστούμια, και η επιμονή στο λευκό φόντο,( τα οποία επιμελήθηκε η εξαιρετική Ελένη Μανωλοπούλου), οριοθετούν την βασική γραμμή της σκηνοθέτιδος Σοφίας Βγενοπούλου, προσδίδουν καλαισθησία στην σκηνή και φωτίζουν περισσότερο το παραμύθι, δίνοντάς αξία στα λόγια.

Αυτή η παράσταση ακολουθεί τη φόρμα του μιούζικαλ. Έτσι, κίνηση, μουσική και λόγος βρίσκονται ταιριαστά και σε αρμονία. Αναφορικά με την κινησιολογία, την οποία ανέλαβε η Σταυρούλα Σιάμου, θα λατρέψετε την εναρμονισμένη κίνηση του θιάσου και τις μοντέρνες πινελιές στην κίνηση που παραπέμπουν στο σήμερα, όπως ο νεανικός χορός των δυο αγοριών που εκπλήσσει θετικά τους μικρούς θεατές. Η μουσική του Άγγελου Τριανταφύλλου είναι ιδιαίτερα ευάρεστη και τέρπει τον θεατή. Άλλοτε δοκιμάζει γρήγορους ήχους για να προσδώσει την ένταση της ιστορίας και άλλοτε ρομαντικές μελωδίες για να στείλει το σημάδι της αγάπης.

Για τη διανομή

Οι δεκαπέντε ηθοποιοί, τα περισσότερα τέκνα του Εθνικού, πραγματικά εκπληκτικοί στις ερμηνείες τους, συμπεριλαμβανομένου και του πρωτοεμφανιζόμενου Κωνσταντίνου Ζωγράφου, του φτωχού επί σκηνής. Υπέροχες φωνές και εντυπωσιακές παρουσίες. Είναι που αναλογίζεσαι πως θίασοι χωρίς τρανταχτά ονόματα, αλλά με ταλαντούχες προσωπικότητες εμπνέουν επαγγελματισμό και δημιουργούν ένα άρτιο αποτέλεσμα!

Για την πολυεπίπεδη ανάγνωση

Η παράσταση επιδέχεται πολλές αναγνώσεις όμως. Μπορεί επιφανειακά η διαφορά πλούσιων και φτωχών να είναι υπαρκτή, μα μια άλλη αντίθεση είναι η αντίληψη γύρω από την άσκηση της εξουσίας δημιουργώντας διαφορετικό δίπολο. Από την μια οι τυραννικές, αυταρχικές βολές των χαρακτήρων, Τζον Κάντι και Βασιλιά Ερρίκου που θέτουν το φόβο στην κορυφή της λήψης αποφάσεων και από την άλλη η καλοσύνη και η ευσπλαχνία των νεαρών, πρίγκιπα Εδουάρδου και ζητιάνου Τομ.

Υπό άλλο πρίσμα, αυτό το παραμύθι διδάσκει την αγάπη και την κατανόηση του άλλου. «Είμαστε ο ένας του άλλου πατρίδα» τραγουδά ο θίασος σπάζοντας το φράγμα που χωρίζει τις δυο κοινωνικές τάξεις. Η ιδανική κοινωνία που θέλει τα μέλη της να επικοινωνούν και να ομονοούν.

Αλλά, στην κορυφή των νοημάτων ο στίχος «Μικροί-μεγάλοι, αυτή τη χώρα μπορούμε να κάνουμε άλλη», ακουμπώντας στην Ελλάδα του σήμερα και κατ’ επέκταση κάθε χώρα αυτού του κόσμου, με ελπίδα και παιδική αθωότητα.

Σαφέστατα, πρόκειται για μια παράσταση με εξαιρετικά δουλεμένο κείμενο, με μουσική επένδυση που σε κερδίζει, με έναν θίασο δεμένο και καλλίφωνο, με ζωντανή μουσική και με τη σκηνοθεσία που επιτρέπει να μεταφερθούν τα μεστά νοήματα και το ύφος του έργου.

Βάλτε την στα must see της σεζόν!