Είδαμε την “Κατερίνα” λίγο πριν πέσει η αυλαία…

Στην τελευταία της παράσταση στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου είδαμε την παράσταση “Κατερίνα” και πραγματικά είμαστε ευτυχείς που προλάβαμε!

Από τις καλύτερες δυνατές παραστάσεις που έχουμε δει θα τολμούσαμε να πούμε.

Μια ευρηματική σκηνοθεσία από τον ταλαντούχο Γιώργο Νανούρη που κατάφερε να καθηλώσει τους θεατές που παρακολουθούσαν σχεδόν με κομμένη την ανάσα ένα τραγικό μονόλογο. Έπαιξε επί σκηνής με τα φώτα, τις σκιές, τη μουσική για να μεταφέρει τον θεατή στον έξω και μέσα κόσμο της “Κατερίνας”.

Το θέμα σίγουρα δες ήταν εύκολο, όσοι έχετε διαβάσει το βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ ξέρετε. Για τους υπόλοιπους που δεν ξέρετε, η ιστορία της παράσταση αποτελεί την αληθινή ιστορία της διπολικής μητέρας του συγγραφέα. Η Κατερίνα έχει μόλις αυτοκτονήσει και αρχίζει να αφηγείται την καταραμένη ζωή της. Φάρμακα, χάπια, σύζυγος και γιος, αγάπη και μίσος, ομοφυλοφιλία,, αυτοσαρκασμός, χιούμορ ανακατεμένο με πόνο, στοργή μέσα από στριγγλιές, και απόπειρες αυτοκτονίας αποτελούν την χαοτική πραγματικότητα της ηρωίδας που παλεύει με τη διπολική διαταραχή και γραπώνεται από όποιον μπορεί, με αποτέλεσμα να παρασύρει μια ολόκληρη οικογένεια στη δίνη της αρρώστιας της.

Για τη Λένα Παπαληγούρα δεν έχουμε λόγια! Το εξαιρετική είναι λίγο… δοτική, συναισθηματική, δυναμική σε ένα πολύ δύσκολο ρόλο. Συγκίνηση, γέλιο, ρίγος… Πραγματικά να της βγάζεις το καπέλο και να υποκλίνεσαι!

Σε ένα μικρό χαρτάκι με γαλάζιο μαρκαδόρο έγραψε το τελευταίο σημείωμα στο γιο της: «Σου εύχομαι να κάνεις κάποτε παιδί, για να τ’ αγαπήσεις όσο σ’ αγάπησα εγώ, και να σ’ αγαπήσει όσο μ’ αγάπησες εσύ».