Είδαμε την Αλεπού Αισωπού

Και δεν το περιμέναμε να μας αρέσει. Είχα ενδοιασμούς για το κατά πόσο θα άρεσε στα παιδιά ηλικίας 6-7 ετών μια παράσταση με μύθους του Αισώπου αλλά και επειδή δεν γνώριζα τους συντελεστές.
Και διαψεύστηκα γιατί η παράσταση ήταν πολύ συνεπής και τίμια στημένη ώστε να αρέσει στα παιδιά και τους ενήλικες που τα συνοδεύουν.
Ενώ καταπιάστηκαν με ένα απλό θέμα και δοκίμασαν να μεταφέρουν 7 μυθους, η εντύπωση που μας άφησε είναι ότι η πλοκή έρεε.
Ανάμεσα στους επιμέρους μύθους παρεμβαλονταν νούμερα από το μάγο Tristan. Αυτό κάποιους τους ενόχλησε αισθητικά. Και η αλήθεια είναι ότι πουθενά δεν βρήκα στοιχεία ότι ο Αίσωπος έκανε μαγικά στα παιδιά, όπως ειπώθηκε στην αρχή της παράστασης. Παρόλα αυτά, η αλήθεια είναι ότι κατάφερε να κρατήσει το ενδιαφέρον των παιδιών και να μεταφέρει την αίσθηση ότι ο Αίσωπος ήταν μια φιγούρα αγαπητή στα παιδιά.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια ήταν καλοφτιαγμένα και συγκεκριμένα οι ειδικές κατασκευές ήταν άψογες ακόμα και από κοντά (καθόμασταν στις πρώτες σειρές). Ενώ το συγκεκριμένο θέατρο δεν είναι προνομιακό από άποψη χώρου σκηνής και πλατείας,τελικά δε με ενόχλησε κάτι στην οικονομία του χώρου.
Τέλος οι ηθοποιοί- χορευτές ήταν πολύ καλοί, ερμήνευσαν τους ρόλους τους χωρίς αχρείαστες υπερβολές και το εκτίμησα πολύ καθώς συνηθίζονται στο παιδικό θέατρο. Ο κύριος Φλωκατούλας που ενσάρκωνε τον κεντρικό ρόλο χρησιμοποίησε τη δική του γνωστή μανιέρα αλλά αυτό λογικά δεν θα με ενοχλούσε καθόλου αν δεν τον είχα δει ήδη πολλές φορές στην τηλεόραση.
Μπορεί να μην ήταν η καλύτερη παράσταση που έχουμε δει αλλά η αίσθησή μου είναι ότι δεν υποτίμησε ούτε λεπτό τους μικρούς ή μεγάλους θεατές. Είχε κάτι για όλους. Θα την πρότεινα ειδικά σε παιδιά μικρά που βλέποντάς τη θα κάνουν μια πολύ καλή εισαγωγή στους μύθους και τα ηθικά διδάγματά τους.
Στη φωτογραφία φαίνονται οι ειδικές κατασκευές τις οποίες θεώρησα άψογες!