Από τις τσέπες της βγαίνουν παραμύθια….που ανθίζουν στις ψυχές.

Πήγαμε και εμείς να παρακολουθήσουμε τη Σασα Βούλγαρη…κάτι που ήθελα πολλά χρόνια να κάνω και δεν τα είχα καταφέρει. Τώρα ήταν και το παιδί μου σε κατάλληλη ηλικία για να πάει και να αξιοποιήσει (κατά τη δική μου πάντα κρίση) αυτό που θα έβλεπε. Ήταν μια υπόσχεση στον εαυτό μου κοινώς…

Λίγα Λόγια για τη Σασα Βούλγαρη…ως εισαγωγή.

Η Σ.Β λοιπόν είναι η πρώτη Eλληνίδα προφορική αφηγήτρια που προτάθηκε για το Διεθνές Βραβείο Astrid Lindgren Memorial Award (δύο φορές υποψήφια της SCBWI – Greece το 2014 και το 2015). Προκειται για το μεγαλύτερο βραβείο παιδικής λογοτεχνίας στον κόσμο, στο οποίο μπορούν να προταθούν και storytellers. Eίναι η πρώτη Ελληνίδα αφηγήτρια που προτάθηκε και από τους ελάχιστους σε όλον τον κόσμο.
Ανήκει στους πρωτοπόρους της Τέχνης της Προφορικής Αφήγησης στην Ελλάδα, από το 1993 και διδάσκει Τεχνική της Αφήγησης και Δημιουργική Γραφή με τη δική της Μέθοδο Εκπαίδευσης από το 1995. Έκανε γνωστή ευρέως την Προφορική Νεο-Αφήγηση στην Ελλάδα, με σταθερά προγράμματα σε Σχολεία, Μουσεία, Βιβλιοθήκες, σημαντικά Πολιτιστικά Ιδρύματα και την Ελλ. Τηλεόραση (ΕΤ1).

Καθιέρωσε με σταθερά πολυετή προγράμματα την προφορική αφήγηση σε μουσειακούς χώρους (Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Μουσείο Ισλαμικής τέχνης – Μπενάκη, Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή – Γαία, και πολλά άλλα)

Είναι Ψυχοπαιδαγωγός – απόφοιτος του Πανεπιστημίου Αθηνών – με επιμόρφωση και εμπειρία σε εκπαιδευτικά προγράμματα και εναλλακτικές μορφές διδασκαλίας σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες και σημαντική εμπειρία στην Ειδική Αγωγή. Δεν είναι ηθοποιός …δεν είναι κάτι που έχετε -πιθανότατα-ξανασυναντήσεί

Έχει παρακολουθήσει μαθήματα φωνητικής αγωγής και τραγουδιού για πάνω από 10 χρόνια με την αείμνηστη Μίρκα Γεμεντζάκη, τη μέθοδο της οποίας έχει ενσωματώσει και στην διδασκαλία της.

Από το 2010 συνεργάζεται σταθερά με το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Από το 2013 συνεργάζεται με το Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Β.&Μ. Θεοχαράκη, δημιουργώντας διαθεματικά αφηγηματικά προγράμματα για τις περιοδικές του εκθέσεις.

Από τα παραπάνω…τα οποία βέβαια τα έχω βρει μετά από μια σύντομη έρευνα στο ιντερνετ…γίνεται άμεσα κατανοητό ότι πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο πρόσωπο, μια διακεκριμένη σύγχρονη παραμυθού.

Δείτε αν έχετε χρόνο και αυτό…για να την ακούσετε να μιλά

Βέβαια…από μόνες τους οι περγαμηνές και οι διακρίσεις δε λένε και πολλά πράγματα…
Προσωπικά είχα δει μια παρουσίαση στην τότε ΕΡΤ οταν ήμουν φοιτήτρια. Με μάγεψε. Κάθισα για κανένα μισάωρο και ρουφούσα την κάθε της λέξη. Για τη δικιά μου γενιά που πρόλαβε τα παραμύθια στις κασέτες( και ως εκ τούτου δεν βομβαρδιστήκαμε από ετών 0 με ταχύτατα εναλλασσόμενες εικόνες) δεν είναι κάτι τόσο περίεργο. (Το λες λιγάκι περίεργο να καθίσει το 20χρονο να ακούσει παραμύθι αλλά αυτό εμπίπτει σε άλλη συζητήση).

Και όμως και ήμουν σίγουρη ότι και ο Ε. ετών 7 θα μαγευόταν με τη Σ.Β και ας έχει εκτεθεί και αυτός, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του, στην ταχύτατη εικόνα, στα παιδικά προγράμματα fastfood της τηλεόρασης. Πήγαμε λοιπόν στο ΙΜΚ και από αυτά που του είχα πει είχε καλλιεργήσει μέσα του μια μικρή αγωνία…Είχα ρίξει τον σπόρο και περιμέναμε τη μαγεία…

Στα πρώτα λεπτά τον είχε ήδη κερδίσει. Έκπληξη, ένα στόμα ανοικτό να χάσκει, ορθάνοιχτο μάτι και το χέρι του βυθισμένο στο δικό μου γεμάτο ζεστασιά. Μια καινούργια -κοινή μας- ανακάλυψη. Σε όλη τη διάρκεια της αφήγησης, πορευτήκαμε μαζί της στο μαγικό της χαλί…Και το πιο σπουδαίο ήταν ότι επικοινωνούσαμε βαθιά μαζί της γιατί το παραμύθι φτιαχνόταν εκείνη τη στιγμή…Είχαμε λοιπόν την αίσθηση…ότι η αρχική της δήλωση ότι δεν τα μαθαίνει απέξω ήταν πέρα για πέρα αληθινή.

Για να καταλάβετε την ατμόσφαιρα…ενδεικτικά σας αναφέρω πως κάποια στιγμή στην αρχή της αφήγησης, ένα ζευγάρι μαμάς- παιδιού μπήκε με καθυστέρηση. Διέκοψε η κυρία Βούλγαρη την αφήγηση και τρυφερά, ευγενικά και ανθρώπινα ασχολήθηκε και με την τακτοποίησή τους στην αίθουσα, να καλύψει όλες τις ανάγκες σαν να ήμασταν φιλοξενούμενοί της. Και μετά βέβαια…δεν ακούστηκε κιχ.

Το παιδί μου την ξέρει πλέον με το όνομα…γιατί ποτέ δεν ξεχνάς τέτοιες γνωριμίες που σου μαθαίνουν έναν νέο τρόπο να βλέπεις τον κόσμο.

Δεν έχω πολλά να πω. Την ευχαριστούμε πολύ που υπάρχει, που αγγίζει τις ψυχές των ανθρώπων. Μας θύμισε…όχι τα παιδικά μας χρόνια…(γιατί δεν είχα την τύχη να ζήσω τη γιαγιά παραμυθού..).αλλά όσα με λίγα λόγια δεν μετριούνται, δεν ζυγίζονται και δεν ορίζονται.

Εξυπακούεται ότι προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλα τα παιδάκια που μπορουν να καθίσουν σε μια καρέκλα για λίγη ωρίτσα και να κατανοήσουν έναν κάπως σύνθετο λόγο (άνω των 4 ετών περίπου θα έλεγα) να ακούσουν τη Σάσα Βούλγαρη…κάπου, κάπως, κάποτε.

Ξέρω ότι σήμερα είναι η τελευταία Κυριακή αφήγησης στο ΙΜΚ…αλλά η πρόταση ισχύει για όποια εκδήλωση την αφορά.