Αν θέλετε να γίνετε ένα με τη φύση… στη Γαύδο να πάτε!

Γυρίσαμε εντυπωσιασμένοι από ένα καταπληκτικό νησί!

Ανυπομονούσαμε από το πλοίο για να φτάσουμε…

Παραλίες με γαλαζοπράσινα νερά, λευκή άμμο και κοχύλια παντού! Αμμόλοφοι, κέδροι και σκηνές αποτελούν το σκηνικό της Γαύδου.

Εντυπωσιαστήκαμε πραγματικά από το πόσο καθαρό ήταν το νησί! Πραγματικά δεν το είχαμε ξαναδεί σε κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας.Στις παραλίες ούτε μια γόπα, ένα σκουπίδι… στα μονοπάτια για να φτάσεις στις πασίγνωστες παραλίες της παρότι δεν υπήρχε ούτε ένας κανένα κάδος δεν έβλεπες Κ Α Ν Ε Ν Α σκουπίδι κάτω!!!! Αυτό σημαίνει για εμάς ότι όσοι επισκέπτονται το νησί είναι φυσιολάτρες και πραγματικά εναρμονίζονται απόλυτα με το περιβάλλον και προστατεύουν όσο μπορούν τη φύση που τους παρέχει τη διαμονή τους.

Την πρώτη μέρα που φτάσαμε, το μικρό μας Μαριάκι είχε γενέθλια και αλήθεια θα τα θυμάται για πάντα!

Να ξυπνάς και έχεις τέτοια θέα δεν το λες και λίγο… χώρια το πρωινό μπάνιο σε μια θάλασσα που είναι μόνος σου!

Εμείς μείναμε στην παραλία Σαρακίνικο που είχε και τον περισσότερο “πολιτισμό”, δηλαδή 2-3 ταβέρνες και μερικά καφέ! Όλα χαλαρά όμως … μια κατάσταση “ζεν” αν σκεφτείτε ότι πήγαμε Αύγουστο που θεωρείτε πικ περίοδο. Και δεν είμασταν οι μόνοι με παιδιά… υπήρχαν και άλλες οικογένειες με μικρότερα παιδάκια μάλιστα.

Ούτε χαμός σε ξαπλώστρες… που δεν υπήρχαν… ούτε ρακέτες… ούτε μουσική από μπαράκια… ούτε ο ένας πάνω στον άλλο… εμείς και η θάλασσα μόνο! Τι καλύτερο να ζητήσει κανείς από τις διακοπές του. Ένα μαγιό και τις μάσκες για θαλάσσιες εξερευνήσεις. Πραγματικά είχαν θαυμάσιο βυθό οι παραλίες! Σε συνέπαιρνε!

Τη μόνη μέρα ή μάλλον νύχτα που είχε πολύ κόσμο στην παραλία του Σαρακήνικου ήταν τη νύχτα με το κρητικό γλέντι (!!!)…όπου η λύρα ακουγόταν μέχρι να βγει ο ήλιος.

Περπατήσαμε 4 χλμ. από το μονοπάτι στον Κόρφο (!!! θεωρείτε μια μέτρια παραλία, αλλά για εμάς ήταν φοβερή) για Τρυπητή, σε ένα μονοπάτι πανέμορφο με λίγες σκιούλες, με ανηφορίες και κατηφορίες ώστε να φτάσουμε στην παραλία της Τρυπητής, τη νοτιότερη του νησιού, όπου βρισκόταν και η διάσημη καρέκλα που είχαν φτιάξει κάτι Ρώσοι, στο νοτιότερο σημείο της Ελλάδας και της Ευρώπης! Επιλέξαμε να πάρουμε το μονοπάτι στις 15.30 για να γυρίσουμε το δειλινό και να είναι λίγο πιο ξεκούραστο… στην αρχή η αλήθεια είναι ότι μέσα στο μεσημέρι φάνταζε παράτολμο… λόγω της ζέστης αλλά τελικά έτσι έπρεπε να γίνει! Τα παιδιά άντεξαν και εμείς ω ναι αντέξαμε! Να σημειώσουμε ότι είμασταν 2 οικογένειες και τα παιδιά μας το ένα 9χρονο και τα τρία υπόλοιπα 12χρονα τα οποία γενικά περπατάνε με ευκολία και αθλούνται… για αυτό και κατάφεραν να βγάλουν 8χλμ. Αν έχετε μικρότερα παιδάκια… προτιμήστε τα φουσκωτά που μπορούν να σας πάνε στις παραλίες που θέλουν πολύ περπάτημα!

Εμείς πήγαμε για την περιπέτεια και μας άρεσε πολύ, άξιζε όλη την κούραση και τον ιδρώτα!

Φυσικά και επισκεφθήκαμε τη διάσημη παραλία του Άγιου Ιωάννη (15 λεπτά περπάτημα δεν ήταν τίποτα). Είναι ένα τοπίο απίστευτης φυσικής ομορφιάς και αυτός είναι ο λόγος που το Discovery Channel την ψήφισε πριν μερικά χρόνια ως τη 2η καλύτερη παραλία στον κόσμο. Η παραλία του Άγιου Ιωάννη με νερά πεντακάθαρα και ρηχά, καταλήγει σε αμμόλοφους με κέδρους που προσφέρουν τη σκιά τους στους κατασκηνωτές.

Κάτι σημαντικό που χρειάζεται να ξέρετε όσοι θέλετε να επισκεφθείτε το νησί είναι ότι έχει πολλούς γυμνιστές.

TIPS ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ:

• Στο Σαρακήνικο τρώγαμε νοστιμότατο μαμαδίσιο φαγητό στην ταβέρνα “Νυχτερίδα” όπου τα παιδιά μας γνωμάτευσαν ότι πήρε αυτό το όνομα γιατί έμενε ανοιχτή η ταβέρνα μέχρι αργά το βράδυ!
• Στο Καστρί πρέπει να φάτε τουλάχιστον μια φορά από το στέκι της Γωγώς, το “φαγητό”!
• Επίσης τελευταία αλλά σίγουρα όχι καταϊδρωμένη, η κα Στέλλα με το ζαχαροπλαστείο της, επίσης στο Καστρί. Εκεί να σας πούμε ότι δεν πήγαμε μόνο μια φορά… αλλά καθημερινά για το γλυκό μας… γαλακτομπούρεκο, πάστες, τσιζκεϊκ, παγωτά., τάρτες και τόσα άλλα που τρέχανε τα σάλια μας με το που τα αντικρίζαμε και φυσικά για το πρωινό μας Φ Ο Β Ε Ρ Ε Σ  τυρόπιτες και σπανακόπιτες, που τσακίσαμε! Εξαιρετικά φύλλο! Την αγαπήσαμε όχι μόνο για τα φαγητά της αλλά και για τις ιστορίες που μας έλεγε… που να πάμε, τι να δούμε! Αγαπάμε κα Στέλλα δαγκωτό!

Αυτό που κρατάμε για το τέλος… είναι πόσο όμορφα περάσαμε με την παρέα μας (μεγάλοι και παιδιά) και ότι του χρόνου τα παιδιά μας θέλουν να μείνουμε 2 εβδομάδες γιατί δεν πήγαμε στην παραλία Ποταμό και φυσικά βρήκαν την κατάλληλη “καβάτζα” για το επόμενο στήσιμο της σκηνής μας!

Τέλος αφήσαμε το ηλιοβασίλεμα καρτ ποστάλ στο Φάρο του νησιού που δεν πρέπει να χάσει κάποιος.

Με γέλια, ιστορίες, ήλιο και θάλασσα κύλησαν οι φωτεινές μέρες στο νησί!

Ένας προορισμός που αξίζει πραγματικά τις πολλές ώρες που κάνεις για να φτάσεις!

Το άξιζε… κάθε δευτερόλεπτο!

Στα επόμενα ταξίδια μας λοιπόν.

Γιώργος – Ελευθερία – Μαρίνος & Μάριος!