ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΟΣ Ο “ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ”

Οφείλω να ομολογήσω ότι ήμουν ιδιαίτερα επιφυλακτική λόγω των κριτικών που είχα διαβάσει και την μεγάλης διάρκειας του έργου. Παρ’ όλα αυτά το βράδυ της Τετάρτης πήγαμε στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και παρακολουθήσαμε τον “Δον Ζουάν” σε σκηνοθεσία του κ. Μαρμαρινού. Καταρχήν, για τον χώρο δεν έχω λόγια. Ένα πραγματικό στολίδι για την πόλη μας.

Όσον αφορά την παράσταση πιστεύω πως είτε θα την λατρέψεις είτε θα την βρεις απαράδεκτη. Ευτυχώς, για μένα, κατατάσσομαι στην πρώτη κατηγορία. Πρόκειται για μια απόδοση έξω από τα συνηθισμένα, σκηνικά δεν υπάρχουν – ένα τραπέζι με δέκα καρέκλες, αυτό μόνο, αλλά εν τέλει αρκετό. Δέκα ηθοποιοί επί σκηνής καθ’ όλη την διάρκεια της παράστασης συμπράττουν με μια σοπράνο (υπέροχη) για να μας μεταφέρουν τον μύθο του Δον Ζουάν. Το δε πρωταγωνιστικό δίδυμο, οι κ.κ. Περλέγκας και Φραγκούλης, ήταν καθηλωτικό, κατά την γνώμη μου, με αποκορύφωμα τους δύο μονολόγους πριν το φινάλε. Τα λόγια τους ηχούν ακόμη στα αυτιά μου και κυρίως στην ψυχή μου.

Η διάρκεια του έργου προσωπικά δεν με κούρασε, άλλωστε δεν θεωρώ πως υπάρχει ρολόι στην τέχνη. Τολμώ να πω, πως ευχαρίστως θα την έβλεπα ξανά, γιατί πιστεύω πως είναι από τις παραστάσεις που κάθε φορά θα έχει κάτι διαφορετικό να σου πει.
Εν ολίγοις, όσο προλαβαίνετε (τελειώνει την Κυριακή), εάν θέλετε να παρακολουθήσετε κάτι διαφορετικό, τολμήστε το!

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση
Λεωφόρος Συγγρού 107