ΔΗΜΗΤΡΑ
Με προσκλήσεις του Έλα Μαζί παρακολουθήσαμε χτες την παράσταση “Ο γάτος που έμαθε σ ένα γλάρο να πετάει” . Για το έργο : ήταν ένα πολύ αξιοπρεπές έργο, δεν ξέρω πως είναι ακριβώς το πρωτότυπο έργο αφού δεν το έχω διαβάσει, αλλά αυτό που παρακολουθήσαμε ήταν κάτι καλό και ποιοτικό. Το μόνο που θέλω να επισημάνω όσον αφορά το κείμενο είναι ότι υπήρχε η προσπάθεια να υπάρχουν αρκετά αστεία στο κείμενο προφανώς με την πρόθεση να είναι πιο ευχάριστο και άμεσο στα παιδιά όμως τα αστεία ήταν κατ εμε αστεία περισσότερο ενηλίκων και αυτό φάνηκε στο ότι σε αυτά γελούσαν κάποιοι λίγοι ενήλικες και καθόλου τα παιδιά. Είναι δύσκολο προφανώς να έχεις στο μυαλό σου το πρίσμα των παιδιών όταν γράφεις κάτι για παιδιά αφού είσαι πια ενήλικες και το παιδί είχαμε όλοι κάποτε μέσα μας έχει χαθεί…
Εντύπωση μας έκαναν τα σκηνικά που ήταν αρκετά και προσεγμένα κάτι που θυμίζει την κλασική μορφή του θεάτρου καθώς και ο μεγάλος θίασος (7 ατόμων) για ένα μικρό θέατρο, που απ ότι καταλάβαμε πρέπει να είναι σταθερός στο συγκεκριμένο θέατρο.
Το βασικό μήνυμα για μένα του έργου(είχε αρκετά) ήταν ο αποχωρισμός και το ότι αν πραγματικά αγαπάς το παιδί πρέπει να το αφήσεις να φύγει τη στιγμή που πρέπει αφού το έχεις βοηθήσει να καλλιεργήσει τις δυνατότητες του και το έχεις βοηθήσει να σταθεί μόνο του στα πόδια του… Πάνω σ αυτό νομίζω πάτησε και ο θιασαρχης που βγήκε στην αρχή λέγοντας τους κανόνες του θεάτρου ότι τα παιδιά μπαίνουν μόνα τους μπροστά, ότι να τα αφήσουμε μόνα τους να μπούνε μέσα σε μια σειρά και να μην τα ενοχλούμε…ηθελε με καθε τρόπο όπως φάνηκε να πει να αφήσουμε τα παιδιά να είναι πιο αυτόνομα χωρίς την υπερπροστασια και τον υπερβολικό έλεγχο που έχουν από εμάς τους γονείς… Έχει δίκιο όμως, κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα, το έκανε με λίγο λάθος τρόπο αφού ο τρόπος του ακούστηκε πολύ απόλυτος και αυστηρός και αφού σε ένα κοριτσάκι που ήθελε να καθίσει με τη μητέρα του και πήγε στις πάνω θέσεις να καθίσει μαζί της μίλησε με τρόπο που πιστεύω αισθάνθηκε άβολα και η μαμά…ας μην είμαστε απόλυτοι αυτό ποτέ δε βοηθάει…
Το ίδιο θεωρώ ότι είναι και η άποψη που εξέφρασε για τα ποπ κορν και τα σχετικά… Είπε θεωρώ ότι δεν πρέπει να πετάξετε τα λεφτά σας στο διάλειμμα να πάρετε τέτοια σκουπίδια αλλά να αγοράσετε ανταυτού το Cd της παράστασης… Συμφωνούμε ότι το να επενδύσεις και να μάθεις στο παιδί σου να επενδύει στη γνώση και στην παιδεία είναι πολύ σημαντικό όμως ας μου επιτραπεί να πω ότι αν η μουσική της συγκεκριμένης παράστασης ήταν κάτι αξιόλογο εγώ πρώτη και χωρίς να μας το πει θα την αγόραζα, όμως δεν ήταν κάτι που θα επέλεγα να ξανακούσω εγώ ή το παιδί μου… Επομενως και πάλι θεωρώ ότι το να είναι τόσο απόλυτος δεν είναι σωστό…
Εν κατακλείδι είναι μια πολύ αξιοπρεπής παράσταση από την οποία έχει να αποκομίσει ένα παιδί, θεωρώ ότι οι κανόνες που μπαίνουν από το θέατρο είναι σωστοί ο τρόπος όμως με τον οποίο γίνεται αυτό θα μπορούσε να είναι διαφορετικός…
Εμείς συμφωνούμε απόλυτα με όσα είπε ο υπεύθυνος του θεάτρου, μερικές φορές μας ενοχλεί ο τρόπος αλλά από τη γενική πολιτική τους φαίνεται ότι τους ενδιαφέρει η ουσία και η θεατρική παιδεία, οπότε και συμφωνούμε και επαυξάνουμε. Επίσης, την ευαισθησία τους την έχουν δείξει στην πράξη με τα δωρεάν εισιτήρια που μονογράφουν και προσφέρουν σε κάθε παράσταση.
Εγώ μίλησα για τον τρόπο… Ξέρετε με επιβολή και το να κάνεις τον άλλο να αισθάνεται άσχημα δε θεωρώ ότι πετυχαίνει αυτό που πρέπει εν τέλει να πετύχει.. Το ίδιο γίνεται και με τους γονείς απόλυτοι γονείς χωρίς να συναισθανονται τα παιδιά τους που απλά βάζουν κανόνες χωρίς να τους νοηματοδοτουν κιόλας συχνά έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα… Θα μπορούσε τα ίδια πράγματα να τα πει με έναν διαφορετικό, όχι δασκαλιστικο και απόλυτο τρόπο και να αγγίξει περισσότερους γονείς…
Λυπάμαι που βρήκατε την μουσική του Μίμη Πλεσσα μη αξιόλογη…
Αναφορικά δε με την παράσταση είναι μια αξιολογη παράσταση με πολύ καλές ερμηνείες.
Ο κύριος Δάφνης όντως ενδιαφέρεται για την θεατρική παιδεία των μικρών θεατών και συμφωνούμε απόλυτα μαζί του..
Μόνο που η μουσική δεν είναι του Μίμη Πλεσσα… Μήπως μπερδεύετε τις παραστάσεις και αναφέρεστε στο Μάγο του Οζ;
Εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας στο τρόπο που παρουσιάσατε και σχολιάσετε τους κανόνες του θεάτρου.το κάθε παιδί έχει τους δικούς του ρυθμούς και σίγουρα δε θα μάθει να είναι αυτόνομο και ανεξάρτητο μετά από την προτροπή-επιβολή κάποιου να κάτσει χωριστά με τους γονείς του στο θέατρο(ειδικά εφόσον δεν είναι προετοιμασμένο γι αυτό) όσον αφορά τα ποπ-κορν αν ο ίδιος ο κ΄Δάφνης τα θεωρεί σκουπίδια, ας συνεννοηθεί με το θέατρο ώστε να μην τα πουλάνε στις δικές του παραστάσεις…
Επίσης το να βγαίνει στο διάλειμμα και να λέει δυνατά πάλι νίκησαν τα ποπ κορν κοιτώντας τους γονείς που έχουν πάρει ποπ κορν παλι δε το θεωρώ σωστό… Και δεν πιστεύω ότι κρινεται η παιδεια ενός παιδιού και των γονιών του από το αν θα πάρουν ποπ κορν η όχι….
Η παράσταση ήταν αξιόλογη κ καθηλωτική. Εγώ κ τα παιδιά μου την απολαύσαμε αν κ δεν γνωρίζαμε την ιστορία. Πήραμε εκ των υστέρων το βιβλίο όμως για να ξαναταξιδέψουμε μαζί του. Γενικά κ γω είμαι της άποψης να μην τρώνε τα παιδιά μέσα στο θέατρο κ ότι αυτό είναι μέσα στα πλαίσια της θεατρικής παιδείας των παιδιών. Στο διάλειμμα όμως μπορούν να αγοράσουν οι γονείς κ τα παιδιά ότι επιθυμούν. Κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει σε κανέναν την αγορά CD ή Βιβλίου. Όσο για τους κανόνες του θεάτρου επίσης δεν επιβάλλονται…διδάσκονται όμως…
Ποιοι είναι οι κανόνες του θεατρου; να κάνεις να αισθάνεται ασχημα μια μαμά που το παιδί της δεν ήθελε να καθησει κάτω; τη λυπηθηκα έτσι όπως της μίλησε… Μίλησα για τον τρόπο… Μπορείς ευγενικά να πεις επίσης κυρία μου αν μπορείτε αφήσετε τον καφέ και θα σας τον δώσουμε μετά και όχι να τον αρπάξεις κυριολεκτικά από τα χέρια… Έτσι έγινε στην μπροστινή κυρία στη σειρά… Και αυτόν τον τρόπο λοιπόν τον θεωρώ αγενεια και αυτό επίσης συνιστά παιδεία για εμένα…
Κυρία Δήμητρα,
Δεν διαφωνούμε σε κάτι. Κ φυσικά η συμπεριφορά κ οι τρόποι μας συνίστανται στον όρο παιδεία. Δεν παρεβρέθηκα στα περιστατικά που αναφέρετε. Αργήσαμε λίγο στην παράσταση. Ίσως εγώ να επενέβαινα αν ένιωθα ότι ο θιασάρχης προσέβαλε την κυρία. Με ευγενικό τρόπο πάντα…
Πάντως ο γιος μου, που είδε την παράσταση με το σχολείο, του άρεσε πολύ κ μου μετέφερε την υπόθεση κ τα αστεία σημεία.
Την συγκεκριμένη παράσταση την είδε η κόρη μου με το σχολείο της και έτσι δεν ήταν στις επιλογές μου να την δούμε.
Αλλά μετά από αυτήν την κριτική σίγουρα δεν θα πήγαινα. Συμφωνώ με όλες τις παρατηρήσεις σας κα Δήμητρα. Η παιδεία διδάσκεται δεν επιβάλεται. Όπως επίσης και η ευγένεια. Τ Ρ Α Γ Ι Κ Ο Σ και δυστυχώς έπαιζε σε παιδική παράσταση και όχι τραγωδία.
Όσο για την αντίδρασή του για το παιδάκι που δεν ήθελε να κάτσει με την μαμά του…τι να σχολιάσω! Τα αυτονόητα;
*….που ήθελε να κάτσει με την μαμά του…