Είδαμε το Μέγα Αλέξανδρο στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»

Και η γεύση που μας άφησε ήταν …ουδέτερη.
Πριν πάμε είχαμε διαβάσει αυτά περίπου τα σχόλια για την παράσταση (παραθέτω κείμενο από viva.gr) :
“ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Το εκπληκτικό παιδικό βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη
σε θεατρική διασκευή από τη Νανά Νικολάου
Από τις 22 Οκτωβρίου στην παιδική σκηνή
του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»
Παραγωγή του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού

Τη χειμερινή θεατρική περίοδο 2017-18 ανεβαίνει στη σκηνή η ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μίας από τις σημαντικότερες μορφές της παγκόσμιας ιστορίας. Ένας από τους πιο εμβληματικούς ήρωες όλων των εποχών μέσα από τα μάτια του Νίκου Καζαντζάκη, ο οποίος εξέφρασε τη μεγάλη του αγάπη για τα παιδιά αναδημιουργώντας έναν Αλέξανδρο σε όλες τις πολύπλευρες όψεις του: Αλέξανδρος ο άνθρωπος, Αλέξανδρος ο θεός, Αλέξανδρος ο μυστικιστής, ο στρατιώτης, ο οραματιστής, Αλέξανδρος ο μέγας.
Η παράσταση συμπίπτει και με τη συμπλήρωση 60 χρόνων από το θάνατο του Καζαντζάκη και το υπουργείο Πολιτισμού έχει κηρύξει και επίσημα τη χρονιά ως «Έτος Νίκου Καζαντζάκη».
Η Νανά Νικολάου ετοίμασε για την παιδική σκηνή του «Ελληνικού Κόσμου» μια ολοκαίνουργια θεατρική διασκευή, μια υπερπαραγωγή με πολλή δράση, παραμυθένια σκηνικά και κοστούμια, σπαθογραφίες, πρωτότυπη μουσική, video art εφαρμογές και ένα θίασο ταλαντούχων ηθοποιών, αναδεικνύοντας όλα τα πρόσωπα, τα περιστατικά, τους μύθους και τους θρύλους που σχετίζονται με το πρόσωπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Με γλώσσα απλή και κατανοητή, η παράσταση σκιαγραφεί, μέσα από τον χαρακτήρα του μεγάλου στρατηλάτη, όλες τις μεγάλες αρετές των Ελλήνων, ακολουθώντας κατά πόδας την πορεία του από τα δεκαπέντε του χρόνια μέχρι το τέλος.
Ο Μέμος Μπεγνής ενσαρκώνει τον Μακεδόνα βασιλιά σε ένα υπερθέαμα γεμάτο χρώματα, φως και συναρπαστική πλοκή, το οποίο απευθύνεται σε όλη την οικογένεια, αλλά και σε θεατές όλων των ηλικιών, καθώς είναι συνάμα επιμορφωτικό και ψυχαγωγικό, καταφέρνοντας να ισοζυγιάσει και να συνταιριάσει αρμονικά τον μύθο με την ιστορική αλήθεια.
Το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού ανέλαβε την παραγωγή, η οποία ξεκινάει από τις 22 Οκτωβρίου στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος». Ο «Ελληνικός Κόσμος» έχει πια καθιερωθεί ως ένα υπερσύγχρονο πολιτιστικό κέντρο, με θεατρικές παραγωγές αξιώσεων, όπου το κοινό μπορεί να γνωρίσει την ελληνική ιστορία και τον πολιτισμό.”

Η δική μου κριτική προσέγγιση αυτού που είδαμε

To Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, είναι πολύ συνεπές στο ύφος και το στήσιμο των παραστάσεων που ανεβάζει. Γίνεται σταθερά χρήση Media Art, σε οθόνες που αλληλοεπικαλύπτονται δημιουργώντας ψευδαίσθηση χώρου και κατά περίπτωση χρόνου. Η συγκεκριμένη λογική επιτρέπει να είναι οι παραγωγές πιο λιτές από αυτό που θα ονόμαζε κανείς ως “εκθαμβωτικό υπερθέαμα” χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι το αποτέλεσμα είναι λιγότερο αξιόλογο αισθητικά. Δεν υπάρχει καμία ειδική κατασκευή, καμία διαφοροποίηση στο κυρίως σκηνικό πέρα από τη βιντεοπροβολή είναι όμως μια παρουσίαση όμορφη, ξεκάθαρη και τελικά προσεγμένη. Υπερθέαμα όμως δεν είναι.
Σε επίπεδο ερμηνειών πάλι περίπου η ίδια εικόνα. Ο Μέμος Μπεγνής ενσαρκώνει τον Μακεδόνα βασιλιά ελαφρώς χλιαρά, χωρίς να καταφέρνει να μεταδώσει το δυναμισμό και τις διαφορετικές όψεις προσωπικότητάς του.
Θεωρώ όμως ότι το σφάλμα μάλλον δεν ήταν του ηθοποιού αλλά της διασκευής που έγινε στο έργο του Ν. Καζαντζάκη. Στη διάρκεια της παράστασης μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι έχει γίνει κάποιου είδους “συρραφή” κομματιών του πρωτότυπου έργου.
Στη διάρκεια της παράστασης είχα την εντύπωση ότι θέλησαν να μεταδώσουν έναν προβληματσμό για το κατά πόσο ο Μ. Αλέξανδρος πορευόταν σε μάχες επηρεασμένος από τη μεγαλομανία. Για παράδειγμα όταν απέρριψε την πρόταση του Δαρείου για σύμπραξη. Ο προβληματισμός για την προσωπικότητα του Αλέξανδρου διέτρεχε όλο το έργο με αρκετές αποχρώσεις. Ή για το κατά πόσο η Ολυμπιάδα είχε πάνω του την επίδραση που έχει ένας συναισθηματικός δυνάστης που σε σπρώχνει στο κενό.
Και αυτό βέβαια θα ήταν απόλυτα θεμιτό καθώς η έννοια της διασκευής επιτρέπει την κριτική προσέγγιση της ιστορίας και φυσικά τον προβληματισμό. Και που βέβαια έχει υποστηρικτές ή προκαλεί τον αντίλογο. Αυτό που με ξένισε ήταν ότι η παράσταση έκλεισε με διθύραμβο στο πρόσωπό του και ειδικά στο όραμά του για έναν κόσμο πέρα από σύνορα και λαούς… που είχε παρουσιαστεί ως κάτι που άγγιζε τα όρια της τρέλας. Τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν κάποιες γνώσεις ιστορίας ίσως κατορθώσουν να το προσπεράσουν γιατί θα είναι πολύ ισχυρότερα εντυπωμένο μέσα τους το πως παρουσιάζεται ο Μέγας Αλέξανδρος στην ιστορία. Για τα μικρότερα παιδιά, όπως και το δικό μου (ετών 7) θα χρειαστεί συζήτηση πριν και μετά.
Θα πρότεινα, παρόλα αυτά, σίγουρα να δείτε με τα παιδιά σας την παράσταση. Και να την αντιμετωπίσετε ως μια καλή αφορμή για συζήτηση. Εκμεταλλευτείτε τον επιμορφωτικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα της, και κάνετε μια συζήτηση προκειμένου να βρείτε μαζί ( δικές σας) απαντήσεις για τα όρια του μύθου με την ιστορική αλήθεια. Μην περιμένετε να δείτε υπερθέαμα και απολαύστε μια αισθητικά ισορροπημένη παράσταση σε έναν άνετο χώρο που σέβεται το θεατή σε πολλά επίπεδα.