Είδαμε το «Κάθε Τρίτη με τον Μόρι» με τον Γρηγόρη Βαλτινό και τον Γιάννη Σαρακατσάνη

Της Δήμητρας Τσιαούση

Το best seller μυθιστόρημα του Mitch Albom «Κάθε Τρίτη με τον Μόρι» γίνεται sold out παράσταση με τον Γρηγόρη Βαλτινό στο Θέατρο Ιλίσια Βολανάκης. Προσπαθήσαμε, λοιπόν, να διερευνήσουμε την τόσο μεγάλη αγάπη του κοινού και σας μεταφέρουμε όσα αποκομίσαμε.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Είναι γεγονός ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που έσπασε ταμεία σε όλο τον κόσμο, πουλώντας άνω των 14 εκατομμυρίων αντιτύπων, μεταφρασμένο σε περισσότερες από 45 γλώσσες. Συγγραφέας του ο διεθνούς φήμης Mitch Albom, ο οποίος αποτελεί πραγματικό πρόσωπο της ιστορίας. Το έργο αναπαριστά τη βαθιά σχέση και τη λυτρωτική επικοινωνία που αναπτύσσεται μεταξύ του Μόρι Σουόρτς, διακεκριμένου καθηγητή Κοινωνιολογίας, και του φοιτητή του Μιτς Άλμπομ καταλήγοντας στον θάνατο του καθηγητή και στην κάθαρση του μαθητή.

Για την παράσταση

Χωρίς να τρέπεται σε μελόδραμα, μα περιβάλλοντας την ουσία των διαπροσωπικών σχέσεων, η παράσταση στέλνει τα μεγαλύτερα πανανθρώπινα κοινωνικά διδάγματα που θα μπορούσαν να ειπωθούν από άνθρωπο σε συνάνθρωπο. Μηνύματα, με κέντρο βάρους την Αγάπη, πλημμυρίζουν το κείμενο για την Συγχώρεση, την δίψα για γνώση και εμπειρία, την προσφορά προς τον πλησίον, την αυτογνωσία, την αποδοχή του εαυτού μας και τελικά του θανάτου.

«Η αγάπη είναι η μόνη λογική πράξη και δεν υπάρχει σκοπός όταν αγαπάς. Το να αγαπάς είναι ο σκοπός»

«Αγαπάτε αλλήλους, για να μη χαθείτε. Χωρίς την αγάπη είμαστε πουλιά με σπασμένα φτερά»

Ο σκηνοθέτης Νικορέστης Χανιωτάκης προβάλλει στο πρόσωπο του καθηγητή Μόρι το ιδανικό πρότυπο ανθρώπου, τον καλύτερο Σαμαρείτη, τον βαθιά στοχαστικό φιλόσοφο, που λατρεύει τις προκλήσεις της ζωής, που διδάσκει τον μαθητή του με υπομονή και σύνεση, θέτοντας τις ανάγκες αυτού στις άμεσες προτεραιότητές του. Ο εξαιρετικός Γρηγόρης Βαλτινός στον απαιτητικό ρόλο του σπινθηροβόλου καθηγητή γίνεται δάσκαλος υποκριτικής και ταυτίζεται με τον χαρακτήρα του Μόρι. Παρουσιάζει όλες τις πτυχές του ήρωα με καθαρότητα και διαύγεια, πτυχές, όπως αυτή του εκκεντρικού διδασκάλου από τα πρώτα χρόνια διδασκαλίας στην αίθουσα, του ζωηρού χορευτή, του σοφού περιπατητή που «φωνάζει» για την αγάπη, του συμπονετικού φίλου που πάντα κατανοεί και υπομένει, του άρρωστου ηλικιωμένου του οποίου το σώμα δεν βαστά και αργοσβήνει.

«Το να μεγαλώνεις δεν σημαίνει ότι παρακμάζεις, αλλά ότι αναπτύσσεσαι»

Ο μαθητής Γιάννης Σαρακατσάνης μπαίνει πρώτος στην σκηνή για να προλογίσει, να κατατοπίσει το κοινό. Ως μαθητής παρουσιάζει τον χαρακτήρα που έμαθε να πνίγει το συναίσθημα και να πορεύεται με γνώμονα το ίδιον συμφέρον. Έχει κατακτήσει τον κόσμο της αθλητικής αρθρογραφίας και με πολύ κόπο και αγώνα πασχίζει να κρατηθεί ψηλά. Έχει κατακτήσει, παρ’ όλα αυτά, την προσωπική ευτυχία; Ο ηθοποιός λαμβάνει και τον ρόλο του αφηγητή που παρεμβαίνει αρκετές φορές σχολιάζοντας τα δρώμενα και εισάγοντας τις νέες σκηνές.

Το τρίτο βουβό πρόσωπο της ιστορίας είναι η Τζανίν, η σύζυγος του Μιτς και, χάρη στην σκηνοθετική ευρηματικότητα, οι αντιδράσεις της γίνονται ορατές ως αντανάκλαση των αντιδράσεων των δυο βασικών ηρώων.

Στα αριστερά της σκηνής βρίσκεται το εσωτερικό του σπιτιού του Μόρι, όπου εκτυλίσσεται το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας, ενώ στα δεξιά υπάρχει το πιάνο όπου ασκείται ο Μιτς στη μουσική. Πολύ έξυπνα και με ελάχιστα υλικά μέσα, ο σκηνοθέτης μεταμορφώνει τα αντικείμενα εμφανίζοντας το αυτοκίνητο που θα μεταφέρει τον Μιτς στο σπίτι του Μόρι.

Οι θεατές λαμβάνουν ρόλο στην ιστορία, γίνονται αρχικά οι φοιτητές στην αίθουσα διδασκαλίας του Μόρι και εν συνεχεία οι ενήλικοι μαθητές των διδαγμάτων του καθ’ όλη τη διάρκεια, ενώ με το πέρας της παράστασης οι «συμβουλές» του καθηγητή θα «έχουν μπολιάσει» καλά μέσα τους.

Μια παράσταση που δεν πρέπει να λείπει από τις προσωπικές σας θεατρικές εμπειρίες. Πιθανότατα, η καλύτερη παράσταση ως προς τον πλούτο των μηνυμάτων για την ζωή και τις επιλογές μας.

«Είναι αλήθεια πως, όταν μαθαίνεις πως να πεθαίνεις, μαθαίνεις και πως να ζεις»

Πληροφορίες για την παράσταση μπορείτε να δείτε εδώ.