Είδαμε τον Πήτερ Παν

Την Κυριακή 2/12 είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την παράσταση του κ.Αδάμη «Πήτερ Παν».
Ήταν η πρώτη φορά που παρακολουθούσαμε παράστασή του, παρ’ όλα αυτά διαβάζοντας τις κριτικές ανυπομονούσα και δικαίως. Πρόκειται για μια άρτια καλλιτεχνικά παράσταση, με εξαιρετικούς ηθοποιούς, πολύ ωραία κίνηση και χορογραφίες αλλά κυρίως τραγούδια που σε μεταφέρουν σε όλο τον κόσμο.

Ο κ. Αδάμης προλόγισε την παράσταση εξηγώντας ότι γράφτηκε για όλα τα χαμένα παιδιά και πραγματικά η έναρξη της παράστασης με την μεταφορά στο σήμερα όσον αφορά τα χαμένα παιδιά ήταν γροθιά στο στομάχι για μένα, όπως φαντάζομαι και για κάθε γονιό.
Η ιστορία τώρα εξελίσσεται ένα βράδυ που ο Πήτερ Πάν βρίσκεται στο δωμάτιο της Γουέντυ και των αδερφών της. Εκείνοι αποφασίζουν να τον ακολουθήσουν στην Χώρα του Ποτέ και μπλέκουν σε μια απίθανη περιπέτεια. Μαζί τους πάντα η άτακτη νεραιδούλα Τίνκερμπελ, την οποία λάτρεψε η μικρή μου.

Οι παρατηρήσεις μου είναι οι εξής:
1. Παρά τις παρακλήσεις του σκηνοθέτη και της ταξιθέτριας να μην τρώνε μέσα στην παράσταση ειδικά επειδή μαγνητοσκοπούνταν…ένα διαρκές χράτς χρούτς μας αποσυντόνιζε, καθώς και αρκετοί γονείς που μιλούσαν. Σε αρκετά σημεία δυσκολευόμουν να ακούσω, ίσως έφταιγε η θέση που καθόμουν.
2. Αν και η κόρη μου 5 ετών την απόλαυσε, νομίζω ότι θα ήταν ιδανική για παιδάκια άνω των 7-8 ετών ώστε να καταλάβουν το πραγματικό νόημα και την αξία της παράστασης. Τα μικρότερα απλώς θα δουν μια ιστοριούλα.

Εν κατακλείδι, ήταν μια πολύ ωραία παράσταση και χάρηκα όταν ενημερώθηκα ότι η ομάδα μαγικές σβούρες έχει δημιουργήσει και θεατρικό εργαστήρι για μικρά παιδιά