Eleftheria
Σήμερα η πρώτη μέρα τηλεκπαίδευσης για το μικρό μας… ΣΤ Δημοτικού!
Το περιμένει με ανυπομονησία… είναι το καινούριο βλέπετε.
Χθες πήγαμε μαζί στο σχολείο, όπου επιτρεπόταν σε συγκεκριμένες ώρες, να παραλάβουμε τα ξεχασμένα βιβλία και προσωπικά αντικείμενα των παιδιών.
Οφείλω να πω ότι ήταν πολύ συγκινητική η ατμόσφαιρα, τα λιγοστά παιδιά που υπήρχαν στο σχολείο την ώρα που πήγαμε εμείς τρέξανε με λαχτάρα στην αυλή! Ακούγαμε φωνούλες μαμά έλα να σου δείξω… και ο δικός μου γιος μου έδειξε στην τάξη του κατασκευές και ζωγραφίες που είχαν κάνει.
Συγκινητικό γιατί κατά τη διάρκεια παραμονής μας στην τάξη, συναντήσαμε έναν παππού που είχε έρθει να παραλάβει τα βιβλία της εγγονούλας του… που δεν ήξερε σε ποιο θρανίο καθόταν! Και τον βοήθησε φυσικά ο Μαριάκος μου…. τηρώντας εννοείται τα μέτρα ασφαλείας!
Συγκινητικό γιατί συναντήσαμε μια δασκάλα του σχολείου όπου είχε τον μεγάλο μας γιο κάποια χρόνια πριν, και έβλεπες, αισθανόσουν την αγωνία της για την έκβαση της τηλεκπαίδευσης…
Φύγαμε με χαμόγελο… καλημερίζοντας όσους δασκάλους βλέπαμε, λέγοντας “Καλή δύναμη” ο ένας στον άλλο.
Συμμετέχουμε όλοι σε έναν πόλεμο διαφορετικό, χωρίς όπλα. Μαχόμαστε με εφόδια laptop ή Η/Υ, υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις που ούτε αυτά υπάρχουν διαθέσιμα…..
Τα παιδιά μας όμως είναι οι ήρωες και μας το έχουν αποδείξει απο την αρχή της πανδημίας.
Οφείλουμε να τους το αναγνωρίσουμε!
Ακολουθούν τους κανόνες και μάχονται με αισιοδοξία και χαμόγελο! Ας ακολουθήσουμε οι ενήλικες το παράδειγμα τους!
