Υπερπαραγωγή αλλά και δύσκολος ο Δον Κιχότης!!!

Το Σάββατο βρεθήκαμε στο Παλλάς για να απολαύσουμε ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας σε παιδική παράσταση, τον Δον Κιχότη. Από το πρώτο λεπτό εντυπωσιαστήκαμε από τα πολυτελέστατα κοστούμια των ηθοποιών και την τρομερή τους κίνηση και τα ακροβατικά επί σκηνής, που δεν έλειψαν βέβαια καθόλη τη διάρκεια της παράστασης.

Ο Στάνκογλου ως Δον Κιχότης ήταν πάρα πολύ καλός, θεωρούμε ότι ενσάρκωσε με μεγάλη επιτυχία τον μεγαλύτερο ονειροπόλο ιππότη όλων των εποχών, δεν είμαστε σίγουροι όμως για τη χροιά της φωνής του, ίσως μας ακουγόταν λίγο πιο αφύσικη απ΄ό,τι θα θέλαμε, αλλά κάπως θα έπρεπε να ξεχωρίζει από τους άλλους ήρωες. Αυτό που πέτυχε πάντως με σιγουριά κατά τη γνώμη μας είναι το βλέμμα του περιπλανώμενου και φαντασιόπληκτου ήρωα και γενικά η απόκοσμη έκφρασή του, που τον έκανε να βρίσκεται ο μισός στην πραγματικότητα και ο άλλος μισός στους φανταστικούς κόσμους της ιπποσύνης του. Μας φάνηκαν πολύ ευφυή τα σκηνικά με τα ζώα-ποδήλατα και φυσικά μας άρεσε πάρα πολύ η σκηνή με τους ξυλοπόδαρους – ανεμόμυλους. Τα στοιχεία της κομέντια ντελ΄άρτε και του θεάτρου του δρόμου είναι επίσης πολύ ανανεωτικά για την παράσταση, δεν είμαστε όμως τόσο σίγουροι για κάποιες ατάκες (π.χ. μοιάζεις με τον Φρέντι Μέρκιουρι των Κουήν) που σχετίζονται με τη σημερινή πραγματικότητα, που μας φάνηκαν μεν αστείες αλλά κάπως αταίριαστες με το έργο.

Ο Δημήτρης Πιατάς ήταν φυσικά η πιο επιτυχημένη επιλογή για να ενσαρκώσει τον φτωχό ιπποκόμο Σάντσο Πάντσα, ο οποίος μας χάρισε πολλές στιγμές γέλιου στην παράσταση και που φυσικά βρίσκεται στον αντίποδα του κυρίου του και τον αναδεικνύει ακόμη περισσότερο.
Στο τέλος της παράστασης ο Δον Κιχότης με τρόπο πρωτότυπο ανεβαίνει στους ουρανούς και ανυψώνεται σε παγκόσμιο σύμβολο του ανθρώπου που μένει ανυποχώρητος στις αρχές και τις αξίες του, έστω κι αν αυτές τον φέρνουν σε σύγκρουση με την πραγματικότητα.
Θα ήταν παράλειψη βέβαια να μην αναφέρουμε την πολύ καλή μουσική επένδυση της παράστασης και την εξαιρετική φωνή της Σαββίνας Γιαννάτου.

Παρότι παιδική η παράσταση, κατά τη γνώμη μας είναι κατάλληλη για παιδάκια από εννέα-δέκα ετών και πάνω, καθώς τα νοήματα είναι δύσκολα, όπως και το βασικό μήνυμα του έργου. Εμείς που συνοδεύσαμε εξάχρονα παιδάκια, παρότι τους έμειναν πολλά πράγματα από την παράσταση, τα είδαμε αρκετές στιγμές να κουράζονται και να ρωτούν πότε θα γίνει διάλειμμα ή πότε θα τελειώσει. Σε αυτό δεν νομίζουμε ότι φταίει η δομή της παράστασης αλλά η δυσκολία του έργου.

Ευχαριστούμε θερμά για ακόμη μία φορά το Έλα Μαζί!!!