"ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΦΡΑΝΚ" ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ

Είδαμε εχτές την υπέροχη παράσταση “Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ” στο Θέατρο Χυτήριο και πραγματικά συγκλονίστηκα από αυτό που είδα. Μια ολοκληρωμένη από κάθε άποψη παράσταση, τέλεια σκηνοθεσία ,σε βάζει στο κλίμα της εποχής. Όλοι οι ηθοποιοί εξαιρετικοί ,ακόμη και οι πιο νέοι .Η Άννα υπέροχη, αλλά ειδικά ο κύριος Εσκενάζυ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ , τέλεια ερμηνεία .Μιλάμε ότι έριξα πολύ κλάμα, όχι μόνο εγώ αλλά νομίζω όλο το θέατρο. Είχε πάρα πολύ κόσμο και πολλούς μαθητές γυμνασίου που από τι μάθαμε στην δευτέρα γυμνασίου έχουν ένα απόσπασμα του βιβλίου στο μάθημα τους.
Στο πρώτο μέρος της παράστασης ο θόρυβος από τα τσιπς και τα ποπκόρν, οι κουβέντες και τα γέλια των παιδιών λίγο μας έσπασαν τα νεύρα αλλά μετά νομίζω ότι και τα ίδια τα παιδιά συγκινήθηκαν από αυτό που έβλεπαν που ευτυχώς ησύχασαν.
Η Άννα Φρανκ ήταν ένα κορίτσι, μόλις 13 χρονών. Ζούσε με τον μπαμπά της, τη μαμά της και την αδερφή της (τη Μαργκότ) στη Γερμανία και πήγαινε στο εβραϊκό σχολείο. Στα γενέθλιά της τής αγόρασαν ένα ημερολόγιο . Μέσα σε αυτό περιέγραψε τη ζωή της.;Oταν μπήκε και η Ολλανδία στον πόλεμο, η Γκεστάπο
μάζευε τους Εβραίους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Έτσι η οικογένεια της Άννας έπρεπε να κρυφτεί για να γλιτώσει.
Κρύφτηκαν σε μια σοφίτα πίσω από τα γραφεία της οικογενειακής επιχείρησης, όπου η κυρία Μιπ Γκις, η οποία δούλευε για τον πατέρα της Άννας, τους φιλοξένησε διακινδυνεύοντας τη ζωή της. Μαζί τους κρύφτηκαν και ο κος Βαν Ντάουν (συνάδελφος του κ. Φρανκ) με τη γυναίκα του και το γιο τους Πέτερ και αργότερα ακόμα ένα άτομο. Έμειναν εκεί κρυμμένοι για 2 χρόνια και τους προμήθευαν κρυφά με φαγητό και ρουχισμό και άλλοι φίλοι και συνάδελφοι του κ. Φρανκ.
Για να μην κάνουν αισθητή την παρουσία τους έπρεπε να μην κάνουν καθόλου θόρυβο, να μην βγαίνουν έξω και ούτε καν να κοιτάζουν έξω από το παράθυρο κατά τη διάρκεια της μέρας γιατί τα γραφεία λειτουργούσαν και μπορούσε κάποιος να τους δει και να τους προδώσει.
Η Άννα όλη μέρα διάβαζε βιβλία, μάθαινε γαλλικά, παρατηρούσε τι έκαναν οι υπόλοιποι, και όλα αυτά τα σημείωνε στο ημερολόγιό της. Επειδή όλοι αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν μαζί σ’ένα μικρό χώρο, 24 ώρες την ημέρα, ήταν φυσικό να δημιουργούνται διαφωνίες και εντάσεις. Στις 4 Αυγούστου μπήκε η αστυνομία στο πίσω σπίτι , συνέλαβε τους κρυμμένους και τους έφερε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το πίσω σπίτι ψάχτηκε και λεηλατήθηκε. Ανάμεσα στα βιβλία ,κομμάτια από χαρτιά , περιοδικά και εφημερίδες βρέθηκε το ημερολόγιο της Άννας. Από τους κρυμμένους μονάχα ο πατέρας γύρισε πίσω .Η Άννα πέθανε τον Μάρτη του 1945 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης δύο μήνες πριν την απελευθέρωση της Ολλανδίας.
Τι να πω ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όλους και στην σκηνοθεσία της Βάσιας Παναγοπούλου!!!
Ευχαριστούμε για μια ακόμη φορά το αγαπημένο μας ELAMAZI!!!