Georgiaelef
Πήγαμε πρόσφατα οικογενειακώς στην παράσταση “Ο Τομ Τιριτόμ και η πολιτεία που ήταν χωρισμένη στα δύο” στο θέατρο “Βαφείο – Λάκης Καραλής” με την Αριστέα Κοντραφούρη. Παρακάτω παραθέτω τα στοιχεία που μας άρεσαν και όσα δε μας ικανοποίησαν σε αυτή τη θεατρική μας εμπειρία.
Μας άρεσε:
– η ιστορία του Τομ Τιριτόμ και της πολιτείας που χωρίστηκε στα δύο “για ασήμαντη αφορμή”, μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία για το διχασμό και τη συνεργασία.
– η προσέγγιση της κυρίας Κοντραφούρη μεσω του διαλόγου με το κοινό σχετικά με το συναίσθημα του θυμού, τα αίτια και τις συνέπειές του, η κατάρτιση και η εμπειρία της στην ψυχοθεραπεία μέσω του παιχνιδιού είναι φανερή.
– το ευκολομνημόνευτο τραγουδάκι του Τομ Τιριτόμ ήταν κάτι που έμεινε στα παιδιά μου.
Δε μας άρεσε
– το φουαγιέ του θεάτρου στο οποίο περιμέναμε ήταν στενό, ασφυκτικά γεμάτο με παιδιά και γονείς και γεμάτο παλιά σκονισμένα αντικείμενα, ανάμεσα στα οποία μία ξύλινη πινακίδα με σκουριασμένα καρφιά που προεξείχαν στο πίσω μέρος.
– το κοστούμια και σκηνικά, φτιαγμένα από ευτελή ανακυκλώσιμα υλικά δίναν μια όψη προχειρότητας.
– τα τραγούδια και η μουσική playback και η όχι και τόσο καλή φωνητική απόδοση της πρωταγωνίστριας.
– είναι λογικό – όπως μας προειδοποίησε η κυρία Κοντραφούρη- να μην μπορεί να σηκώσει κάθε θεατή για να πάρει μέρος στη διαδραστική παράσταση, όμως δεν ήταν και δίκαιο κάποιοι να μονοπωλούν το ενδιαφέρον της και να τους δίνει δύο ή παραπάνω ευκαιρίες να συμμετάσχουν.
– τελικά δεν πρόκειται για παράσταση, απλά για ένα διαδραστικό θεατρικό παιχνίδι στο οποίο δε λαμβάνουν όλοι μέρος, γιατί σύμφωνα με την κυρία Κοντραφούρη “δεν μπορούμε όλοι να είμαστε στη σκηνή, αλλά πρέπει να συνηθίζουμε στη ματαιότητα”
in ΠΗΓΑΜΕ
Τομ Τιριτόμ: Συν και πλην
Από Georgiaelef
11 Comments
Leave a ReplyΑφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.
Άντε να εξηγήσουμε μετά στο παιδάκι που δεν το σήκωσανε στη σκηνή την ματαιότητα!
Όταν πήγαμε εμείς τους σήκωσε όλους σχεδόν, άλλοι σε πιο πρωταγωνιστικο ρόλο και αλλοι σε λιγότερο.
Πέρυσι την είδαμε κι εμεις και αλήθεια είναι πως δεν ήταν από τις παραστάσεις που μας ενθουσίασαν….είχε καποιες καλές στιγμές αλλά σε καποια σημεία κούραζε.
Πολύ αναλυτική κριτική ,ευχαριστούμε.
πήγαμε και εμείς
Κάθε φορά που το παιδί μας δεν σηκώνεται στη σκηνή, κάνουμε αγώνα για να το πείσουμε να μη στενοχωριέται. Επειδή είδαμε όμως κι εμείς την παράσταση, όλα τα παιδάκια σηκώνονται στο τέλος και παίρνουν έστω μία μικρή ικανοποίηση. Στη διάρκεια της παράστασης, η ηθοποιός προτίμησε λίγο μεγαλύτερα παιδάκια για να ανταποκριθούν καλύτερα στις οδηγίες της. Εμείς φύγαμε ικανοποιημένοι από την παράσταση σε γενικές γραμμές γιατί μας φάνηκε διαφορετική και ενδιαφέρουσα, το παιδί μας τραγουδάει ακόμη το σκοπό του τραγουδιού.
Ενδιαφέρον
Για εμάς τα πλην ήταν περισσότερα από τα συν της παράστασης.
Εμάς δεν μας ικανοποίησε καθόλου..
Πήγαμε πρόσφατα και ναι το φουαγιέ δεν είναι καθόλου ιδανικό για παιδιά ειδικά τα μικρότερα που τους αρέσει να πειράζουν διάφορα. Πριν μπούμε στην σκηνή ήρθε στο φουαγιέ η πρωταγωνίστρια κι άρχιζει να λέει για το παραμύθι και τρόμαξα ότι εκεί θα είναι όλο το έργο. Ευτυχώς όχι. Μας εξήγησε εκ των προτέρων ότι θα σηκώνει παιδιά κι ότι θα δίνει προτεραιότητα στα παιδιά που συμμετέχουν στο εργαστήριο της και το βρήκα πολύ άδικο για τα άλλα παιδιά. Τα δικά μου δεν ήθελαν να σηκωθούν ούτως ή άλλως αλλά τα υπόλοιπα γιατί? Εν τέλει τα παιδιά μου πέρασαν ωραία κι αυτό μετράει. Αααα και να μην ξεχάσω. Ήταν πολύ μα πολύ σκοτεινά!!! Μέχρι κι ο μεγάλος μου 6χρ με κοίταξε κάπως φοβισμένα όταν έκλεισαν τα φώτα. Ούτε σε ενηλίκων παράσταση δεν έχω πάει και να έχει τόσο σκοτάδι.
Συμφωνώ, κι εμάς μας ξένισε αυτή η πρώτη προσέγγιση στο φουαγιέ, όπου η πρωταγωνίστρια λέει στα γρήγορα την ιστορία του έργου…