“Τα ψηλά βουνά”… μας συγκίνησαν!!!

Αν μου επιτρέπεται, θα ξεκινήσω με μια φράση που συχνά δίνουμε ως ευχή “Να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά”.

Άνετα μπορούμε αυτή την ευχή να την έχουμε και ως δίδαγμα από την παράσταση που χτες παρακολουθήσαμε στο θέατρο Ακροπόλ, “Τα ψηλά Βουνά” του Ζαχαρία Παπαντωνίου,το πρώτο αναγνωστικό στη δημοτική  που παίρνει σάρκα και οστά στη θεατρική σκηνή.

Μια παράσταση η οποία μας γυρνάει πίσω στο χρόνο δίνοντας παράλληλα σημαντικά μηνύματα για το παρόν. Η εξέλιξη του έργου σε παρασύρει σε μια εκδρομή, σε ένα βουνό,ζώντας τις σκηνές σαν να είσαι εκεί.Η αφήγηση και η δράση είναι τόσο συντονισμένες, που σε κάνουν να ταυτιστείς με τις εικόνες του βιβλίου οι οποίες παράλληλα ξεφυλλίζονται! Η απόφαση των παιδιών μετά από προτροπή του δασκάλου τους να πάνε διακοπές στο δάσος,σημαντική…

Φεύγουν άπειρα παιδιά και επιστρέφουν ώριμα αγόρια. Οι περιστάσεις και οι δυσκολίες στην προσπάθεια τους να μάθουν να ζουν στο δάσος ,τους αλλάζουν… Μαθαίνουν πως η συνεργασία και η ομαδικότητα είναι η μεγάλη τους δύναμη στην επίτευξη των στόχων τους. Μαθαίνουν να αγαπάνε τη φύση, να βοηθούν όποιον χρειάζεται βοήθεια και να πιστεύουν στον εαυτό τους. Διδάγματα που όλοι μικροί και μεγάλοι,ακόμη και σήμερα τα έχουμε ανάγκη!!!

Πολύ αξιόλογη η χρήση μουσικών οργάνων και οι ήχοι από τη ζωή στο δάσος….