“Πρεμιέρα για τη Χάιντι” από τη Δήμητρα

Τι να πούμε για την παράσταση που παίζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο θέατρο Αποθήκη και μας άφησε με γλυκά συναισθήματα ,αλλά και λίγη μελαγχολία για τον κόσμο μας που δεν μοιάζει καθόλου με αυτόν της Χάιντι!

Αναμένοντας με υπομονή την έναρξη ,τσιμπολογήσαμε κάτι από το κυλικείο του θεάτρου και κατευθείαν στις θέσεις μας. Αρκετός κόσμος μέσα στο θέατρο και πολλά παιδιά, αγόρια και κορίτσια.

Την υπόθεση θα την ξέρετε από τα παιδικά σας χρόνια, δηλαδή η μικρή μας ηρωίδα καταφτάνει στο σπίτι του παππού της για να μείνει μαζί του στο καλυβάκι . Εκεί η μικρή λαμβάνει απέραντη αγάπη και πλούσιες εμπειρίες από την αγροτική ζωή, ώσπου μια μέρα η θεία της την παίρνει για να πάνε στη Φρανκφούρτη ,στο νέο της σπίτι όπου θα λάβει μόρφωση και αγωγή κάνοντας συντροφιά στη Κλάρα. Η αγάπη της για τη παλιά της ζωή δεν σβήνει εύκολα φυσικά, αλλά απλόχερα προσφέρει στη νέα της φίλη αγάπη και ζωντάνια, κέφι και γέλιο. Η συνέχεια επί σκηνής…

Παράσταση καλά σχεδιασμένη με έξυπνα σκηνικά που ανοιγοκλείνουν για να ορίσουν την τοποθεσία. Ευχάριστες μουσικές μελωδίες και τραγούδια που σε ταξιδεύουν σε εκείνη την εποχή της αθωότητας και της ανεμελιάς.

Οι ηθοποιοί όλοι τους ταλαντούχοι μηδενός εξαιρουμένου!! Μου έκανε εντύπωση με πόση ταχύτητα άλλαζαν κοστούμια για να υποδυθούν νέο ρόλο! Πολύ σημαντικό και το ότι εκτός του βασικού 10 λεπτού διαλλείματος ,οι ηθοποιοί έκαναν και μικρές παρεμβάσεις, ώστε να συμμετέχουν και όλα τα παιδιά!

Τα μηνύματα που ξεχώρισα είναι πολλά και τόσο ουσιαστικά. Η δύναμη ψυχής και η αγάπη για τη ζωή, η γενναιοδωρία και η απλότητα , το μεγαλείο ψυχής και η απέραντη προσφορά. Το μεγαλύτερο μήνυμα είναι να δίνεις σε όσους έχουν ανάγκη και σίγουρα θα ανταμειφθείς για το καλό αυτό ,χωρίς να το ζητήσεις!

Και όπως έχω πει και άλλες φορές ο τέλειος κριτής είναι τα παιδιά που γέλασαν πάρα πολύ με τα καμώματα του μικρού βοσκού, του παππού της Χάιντι και με πολλούς άλλους ρόλους!
Πληροφορίες για την παράσταση υπάρχουν εδώ στην ιστοσελίδα. Να σας παροτρύνω να πάρετε το τρένο σταματώντας στο θησείο, αφού είναι δυο βήματα από κει.

 

μαμά Δήμητρα