ΔΗΜΗΤΡΑ
Με προσκλήσεις του ´Ελα Μαζί πήγαμε στο θέατρο 104.Ο χώρος πολύ προσεγμένος ιδίως το φουαγιέ και ο εξωτερικός χώρος μπροστά από το θέατρο όπου μπορεί και εκεί κανείς να καθίσει περιμένοντας ,πολύ ιδιαίτεροι και όμορφοι.Οι ηθοποιοί καλοί ιδίως η κοπέλα.Η αγάπη των ηθοποιών γι αυτό που κάνουν φαίνονταν .Το γεγονός ότι τα παιδιά καλούνται κάποιες στιγμές να συμμετέχουν πολύ καλό επίσης.´Ομως αυτό που νομίζω ότι τελικά έφταιγε στο ότι ´´δεν πέτυχε η συνταγή´´ είναι όχι η εκτέλεση που ήταν πολύ καλή αλλά στο ότι η ιδια η συνταγή έπασχε. Το κείμενο έπασχε σε πολλά σημεία και η ιστορία κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν είχε τόσο ενδιαφέρον…η κόρη μας 5 ετών που γενικα τρελαίνεται για το θέατρο καθώς έχουμε από 2,5 ετών παρακολουθήσει πολλές παιδικές παραστάσεις μαζί μας είπε «ε εντάξει ήταν έτσι κι έτσι» εκφράζοντας με τον καλύτερο τρόπο και τη δικη μας εντύπωση…
Από ΔΗΜΗΤΡΑ
3 Comments
Leave a ReplyΑφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.
Δυστυχώς συμβαίνει σε πολλές παραστάσεις να πάσχει το κείμενο και αυτό είναι κάτι που δεν βελτιώνεται ούτε με τα καλύτερα σκηνικά, ούτε με την πιο εκπληκτική ερμηνεία των ηθοποιών. Επίσης, χωρίς να έχουμε δει το συγκεκριμένο έργο, θεωρούμε ότι τα καινούργια σενάρια που γράφονται για θεατρικές παραστάσεις κινούνται γύρω από το τρίπτυχο “της μόδας”, διαφορετικότητα, μετανάστευση και αποδοχή και αυτό έχει κουράσει κάπως το κοινό, όσο και αν είναι επίκαιρα.
Το να γράψει κανεις ένα έργο που να είναι ευφυες να μην τρομαζει χωρίς λόγο τα παιδιά να είναι διδακτικό και άμεσο χωρίς να είναι βαρετό σε διάρκεια που να μην κουράζει και που να αγγίζει την καρδούλα τους χρειάζεται πολύ ταλέντο. Θεωρω ότι αυτο το κειμενο δεν έχει αυτά τα στοιχεία…
Τα παιδιά είναι ίσως οι πιο αντικειμενικοί κριτές! Πιστεύω και εγώ πάρα πολύ στην κρίση των παιδιών!