in

Πήγαμε κι εμείς στην παιδική ταινία “Η μπαλαρίνα και ο μικρός εφευρέτης”!

 

Είναι ίσως από τις ελάχιστες παιδικές ταινίες που απευθύνονται εξίσου σε αγοράκια και κοριτσάκια, αφού οι δύο ήρωες της υπόθεσης εκπροσωπούν και τα δύο φύλα. Παρότι η έμφαση δίνεται λίγο περισσότερο στην μπαλερίνα, ο ρόλος του μικρού εφευρέτη είναι κι αυτός πολύ σπουδαίος και ουσιαστικός. Αυτό που μας εντυπωσίασε ήταν ότι σε μία ταινία οι συντελεστές της κατάφεραν να περικλείσουν ένα σωρό σπουδαία νοήματα για τους μικρούς μας φίλους χωρίς ίχνος διδακτισμού και σε συνδυασμό με τη δράση και την ευχαρίστηση με την οποία την παρακολουθούσαν όλα τα παιδάκια σε μια κατάμεστη αίθουσα των village cinemas.

Η ζωή των παιδιών στο ορφανοτροφείο δεν περιγράφεται με μελανά χρώματα, παρόλα αυτά δίνεται η έμφαση στις ηρωικές προσπάθειες των παιδιών να το σκάσουν από αυτό και το κατορθώνουν για να κυνηγήσουν τα όνειρά τους στην πόλη του Παρισιού.

Η αισιοδοξία, η φιλοδοξία, η επιμονή στο κυνήγι των ονείρων, ακόμη κι αν όλα φαντάζουν αντίξοα, η παραδοχή όταν κάνουμε λάθος, η αξιοκρατία αλλά και η αυστηρότητα, η αντίθεση φτώχιας και πλούτου, η ανθρώπινη κακία αλλά και η καλοσύνη, η καταπίεση των παιδιών από τους γονείς και ο εξαναγκασμός να υπηρετήσουν τα παιδιά τις φιλοδοξίες των γονέων,η αλαζονεία, η αγάπη σε ένα πλαίσιο αθωότητας, όλα περνούν θαυμάσια στα παιδιά. Αυτό που έκανε όμως εντύπωση και σε μας τους μεγάλους είναι ότι η μικρή “κακιά” ηρωίδα, προς το τέλος της παράστασης παραδέχεται γενναιόδωρα την ανωτερότητα της αντιπάλου της και της παραχωρεί μεγαλόψυχα τον ρόλο μετά τον αγώνα χορού.

Η μεταστροφή της είναι θαυμάσια γιατί τα μικρά παιδιά διδάσκονται και ο χαρακτήρας τους μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο, συχνά μάλιστα έχουν πιο καθαρή ματιά από τους μεγάλους. Η αμετανόητη κακιά είναι φυσικά η μητέρα της, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να διδαχτεί από το παιδί της αλλά οι μεγάλοι συχνά είναι χαμένη υπόθεση.

Επίσης, η ταινία μας συγκίνησε σε κάποιο σημείο ενώ βλεπόταν τόσο ευχάριστα, που ξεχάσαμε να παρατηρούμε κάθε τόσο το παιδί μας και τις αντιδράσεις του, όπως κάνουμε συνήθως.

2 Comments

Leave a Reply

Αφήστε μια απάντηση

“Δεν είμαι φλαμίνγκο” του Πέτρου Κουμπλή για 2η χρονιά στο θέατρο 104

Τον Ιανουάριο στην Παραμυθοχώρα