Δήμητρα Τσιαούση
συνέντευξη στην Δήμητρα Τσιαούση
Ο λατρεμένος stand up comedian Γιώργος Χατζηπαύλου ήρθε στην παρέα μας με αφορμή τις προσεχείς παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τίτλο «Comedy club για παιδιά: Xmas Music Special» τον Δεκέμβρη και η κουβέντα κύλησε γάργαρη και δροσερή, αφού δεν σταθήκαμε μόνο στην συγκεκριμένη παράσταση. Ποια είναι η ουσία της κωμωδίας; Υπάρχει σύγκριση μεταξύ παιδικού και ενήλικου κοινού; Ποιες είναι οι επόμενες επαγγελματικές του κινήσεις; Η συζήτησή μας παρακάτω…
Τι τύπος ήσουν μικρός; Ήσουν το παιδί της παρέας και του αστείου;
Όχι, ήμουν έτσι μόνο με τους δικούς μου φίλους, αλλά γενικά όπως όλα τα παιδιά όσο πιο μικρός είσαι πιο εξωστρεφής και μεγαλώνοντας σιγά σιγά διαμορφώνεις το χαρακτήρα σου. Εγώ μεγαλώνοντας έγινα λίγο πιο εσωστρεφής.
Από το 2007 είσαι stand up comedian και μέσα σε 10 χρόνια πατάς τα σκαλιά του Μεγάρου Μουσικής. Πως αντιλαμβάνεσαι αυτή την εξέλιξη;
Το Μέγαρο έρχεται με αφορμή το παιδικό stand up που είναι κάτι που ξεκίνησε πριν από 2 χρόνια και είναι πολύ μεγάλη χαρά, γιατί από τη μια υπάρχει μια παράσταση την οποία πιστεύω πολύ και φιλοξενείται από την ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ και τους εκπληκτικούς ανθρώπους από τον ΣΥΛΛΟΓΟ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. Σε αυτόν τον κύκλο παραστάσεων θα είναι μαζί μου και η Σοφία Κουρτίδου στο μουσικό κομμάτι. Είναι γενικότερα μια μεγάλη χαρά για μένα αλλά και άγχος, ευθύνη και προσμονή.
Από το 2016 έχεις αναλάβει το Comedy club για παιδιά. Τι διαφορετικό θα παρουσιάσεις στο ΜΕΓΑΡΟ, για κάποιον που έχει δει παλαιότερες παραστάσεις σου;
Συνολικά, η παράσταση παραμένει το Comedy club για παιδιά που κάνω εδώ και δυο χρόνια με κάποιες προσθήκες χριστουγεννιάτικες, κάποια μικρά κομμάτια, λόγω της περιόδου που θα παίζεται. Αλλά το κομμάτι της Σοφίας είναι το πιο σημαντικό στο θέμα της διαφοροποίησης ,αφού ουσιαστικά προσθέτει τη Μουσική στην παράσταση.
Σίγουρα ενήλικο κοινό και παιδικό δεν είναι το ίδιο. Τι σου προσφέρει η επαφή με το παιδικό κοινό;
Εγώ δεν το βλέπω ως διαφορετικό γιατί όταν κάνεις μια παράσταση που απευθύνεται σε ενήλικες έχεις άλλη κατεύθυνση, ενώ όταν κάνεις για παιδιά και ενήλικες μαζί, τους γονείς τους δηλαδή ,έχεις μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Oπότε δεν μπορώ να τις συγκρίνω. Η παράσταση αυτή έχει στόχο να κάνει τα παιδιά και τους γονείς τους να γελάσουν και σε αυτή την κατεύθυνση δούλεψα από την αρχή. Χρησιμοποίησα την εμπειρία μου από τις παραστάσεις ενηλίκων αλλά ξεκίνησα να γράφω από το μηδέν. Αυτό που ήθελα ήταν να είναι το ίδιο ενδιαφέρουσα τόσο για τα παιδιά όσο για τους ενήλικες, γιατί αυτή η παράσταση λειτουργεί όταν είναι και γονείς παρόντες, είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Η κεντρική της ιδέα δηλαδή είναι πως θα θυμηθούν οι μεγάλοι πως ήταν παιδιά και πως τα παιδιά μαθαίνουν τα μυστικά των μεγάλων, τι σημαίνει να μεγαλώνεις και το σημαντικότερο μυστικό είναι ότι δεν μεγαλώνεις ποτέ, όταν θες να παραμένεις παιδί.
Όντας πατέρας, σε βοήθησε να περάσεις αβίαστα στο Comedy club για παιδιά; Θέλω να πω… τα βιώματά σου σε έφεραν κοντά στον κόσμο των παιδιών;
Έμμεσα γιατί ο γιος μου είναι πολύ μικρός για να έχω αναφορές από τις ηλικίες τις οποίες απευθύνομαι στην παράσταση, αλλά είμαι σε μια ηλικία που έχω στο περιβάλλον μου πολλα παιδιά. Ήταν ένα σχέδιο που είχα στο μυαλό μου και έφερα σε εκείνη στην χρονική στιγμή, γιατί συνειδητοποίηση ότι όσο πιο νωρίς κάνω το παιδικό stand up, τόσο νωρίτερα ο γιος μου θα μπορεί να να δει ποια είναι η δουλειά του μπαμπά! Γενικότερα, είμαι της άποψης ότι αυτές οι παραστάσεις δεν προκύπτουν βιωματικά, αλλά με έρευνα και μελέτη. Στο περιεχόμενο δεν με επηρέασε καθόλου, δηλαδή το παιδικό έγινε συζητώντας με επαγγελματίες του χώρου, παιδοψυχολόγους, ανθρώπους που κάνουν παιδικό θέατρο, με δοκιμές που έκανα εγώ σε γονείς και παΐδια. Η προσωπική εμπειρία ήταν πολύ μικρή.
Έχεις δηλώσει ότι τα κείμενά σου είναι προϊόν οργανωμένης δουλείας, προϋποθέτουν εργασία κατ’ οίκον. Πως δημιουργείς την εικόνα του αυθόρμητου πάνω στη σκηνή;
Στο stand up δεν υπάρχει αυτό το αυθόρμητο , όλα βασίζονται στο κείμενο. Μπορεί να φαίνεται έτσι στον κόσμο, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι στην ουσία.
Το βασικό χαρακτηριστικό που χρησιμοποιείς είναι η διακωμώδηση προσωπικών σου βιωμάτων στρέφοντας το φως του εξεταστή πάνω σου. Θεωρείται μεγάλη τόλμη να μιλάς δημόσια;
Όχι, εμένα μου φαίνεται πολύ φυσιολογικό, γιατί είναι βασικό κομμάτι της φόρμας του είδους. Αυτό είναι το πρώτο μέρος. Στο δεύτερο γίνεται το Observation. Το να μιλάς για προσωπικά θέματα το θεωρώ φυσιολογικό. Είναι βασικό χαρακτηριστικό του είδους, υπο την έννοια ότι μόνο έτσι ταυτίζεται ο θεατής μαζί σου. Το να μιλάς για τον εαυτό σου σημαίνει ότι αναγνωρίζει ο άλλος σε αυτά που βλέπει δίκες του σκέψεις και προβληματισμούς ή αστεία. Οπότε αυτό είναι πολύ βασικό ζητούμενο στη κωμωδία. Αν δεν υπάρχει δηλαδή ένα σημείο επαφής, τότε το παρακολουθεί χωρίς να έχει συναισθηματική εμπλοκή.
“Ο κωμικός δεν είναι ένας άνθρωπος που λέει αστεία πράγματα, είναι ένας άνθρωπος που λέει τα πράγματα αστεία”. Μας το εξηγείς λιγάκι;
Είναι ακριβώς η ουσία της κωμωδίας, δηλαδή υπάρχει το αστείο που όλοι τα καταλαβαίνουν και όλοι το βλέπουν και υπάρχει, να μεταφέρεις κάτι αστείο, δεν έχει ενδιαφέρον γιατί δεν δείχνει τη δική σου δουλειά, δεν υπάρχει πουθενά μέσα. Ο κωμικός αυτό που πρέπει να κάνει είναι κάτι το οποίο δεν δείχνει αστείο εκ πρώτης όψεως ή δεν φαίνεται να έχει κάτι αστείο, να το αναπτύξει ως αστείο. Αυτή είναι η ομορφιά της κωμωδίας. Να σου πω, εκπλήσσεις το θεατή λέγοντάς του κάτι που δεν φαίνεται αστείο, αλλά με αστείο τρόπο ή σημειώνοντάς του σε κάτι πολύ σοβαρό ή ιδιαίτερο ή βαρύ, το αστείο της υπόθεσης. Αυτό σημαίνει φτιάχνω τα αστεία ή τα κάνω να φαίνονται αστεία. Είναι η διαφορά του αφηγούμαι μια ιστορία, με το κάνω να φαίνεται αστεία μια ιστορία.
Μίλησε μας για τα προσεχή. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη η περιοδεία σου για το παιδικό κοινό σε τέσσερις χώρες του εξωτερικού, ενώ έρχεται το ΤΑΙΜΙΝΓΚ στο ΙΔΡΥΜΑ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ από Γενάρη. Πως νιώθει ο δημιουργός, όταν χαίρει άκρας…αποδοχής από το κοινό του;
Η περιοδεία στο εξωτερικό είναι η δεύτερη που κάνω, δηλαδή πέρσι είχαμε μια περιοδεία σε 9 πόλεις της Ευρώπης, σε συνολικά 11 παραστάσεις για ενήλικο κοινό. Φέτος κάνω το παιδικό σε περιοδεία και του χρόνου ετοιμάζω ξανά περιοδεία ακόμα μεγαλύτερη στην Ευρώπη και όχι μόνο. Καινούρια παράσταση κάνω στο ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ τον Ιανουάριο για 4 Σάββατα. Τώρα για την αποδοχή, για μένα υπάρχει η χαρά της δουλειάς, πάνω στο stand up είναι μια διαδικασία καθημερινή για μένα και έχει αγωνία και δημιουργικότητα. Να προκύπτουν διαρκώς καινούρια πράγματα, αλλά δεν τελειώνει κάτι. Η αποδοχή δεν είναι κάτι μόνιμο, δεν φτάνεις σε ένα σημείο και λες «αυτό ήταν όλο, οπότε από εδώ και πέρα προσπαθώ να το διατηρήσω», πιστεύω ότι αλλάζεις πράγματα. Το επειδή είναι πολύ ζωντανός οργανισμός σαν Τέχνη, διαρκώς γράφεις, διαρκώς αλλάζεις πράγματα. Οπότε για μένα είναι μια καθημερινή διαδικασία δημιουργίας, είτε είναι για τους ενήλικες είτε είναι για τα παιδιά, δηλαδή δεν σταματάς πουθενά, δεν έχει ένα τέλος ή μια παύση η δουλειά. Από τη στιγμή που το διάλεξα και μ’ αρέσει. Απλά υπάρχουν κάποια διαστήματα που ξεκινάς να κάνεις πράγματα, από την μια παράσταση στην άλλη. Δηλαδή το ότι ξεκίνησε μια παράσταση δεν σημαίνει ότι σταμάτησα να γράφω, γράφω κάθε μέρα και έχω πάρα πολύ υλικό το οποίο να μπει ενδεχομένως σε κάποια μελλοντική παράσταση. αλλά ποτέ δεν σταματάει σαν διαδικασία όλο αυτό.
