in

Μουσείο Συναισθημάτων

Πήγαμε μια Κυριακή του Δεκέμβρη στο Μουσείο Συναισθημάτων στο Κουκάκι με τις 2 κόρες μου 6,9 χρονών στην έκθεση που διατηρεί που ονομάζεται το Παλάτι του Θυμού. Δώσαμε ραντεβού ακριβώς στις 11 που ανοίγει γιατί μας είχαν ενημερώσει ότι ο χώρος δεν μπορεί να φιλοξενήσει πάνω απο 25 άτομα ταυτόχρονα…Είναι ένα σπίτι 2 ορόφων σε εξαιρετική συνοικία με νεοκλασικά γύρω γύρω. Με το που μπήκαμε νιώσαμε σαν το σπίτι μας…ζεστά μοντέρνα χρώματα και πολύ προσεγμένη διακόσμηση, πεντακάθαρη χνουδωτή μοκέτα και 2 ευγενικα παιδιά μας υποδέχτηκαν και μας έδωσαν φυλλάδιο πως θα περιηγηθούμε στο χώρο και πως να κάνουμε την επίσκεψή μας πιο δημιουργική…δεν θέλω να πω περισσότερα για την εκπληκτική έκθεση που είδαμε και τα παιχνίδια ρόλων και συναισθημάτων…το μόνο που θέλω να πω είναι ότι τα παιδιά μου είπαν… επιτέλους ένα Μουσείο για ΕΜΑΣ! Σας διαβεβαιώνω όμως ότι το Μουσείο είναι εξαιρετικό και για γονείς που νιώθουν παιδιά…δίνει πολλά ερεθίσματα σε όλους…τροφή για σκέψη…καλλιεργεί την συναισθηματική νοημοσύνη χωρίς επιτήδευση….πολλά μπράβο σε όσους έχουν ασχοληθεί με το concept το στήσιμο και σε όσους κάνουν τα εργαστήρια….θα το ξαναεπισκεφτούμε σίγουρα πάλι μόλις αλλάξει την έκθεσή του.
Συμβουλή μου να είστε εκεί στο άνοιγμα…η περιήγηση γίνεται απρόσκοπτα όταν στα δωμάτια συνυπάρχουν λίγα άτομα.

Κεντρική

Από xristinaki

16 Comments

Leave a Reply
  1. υπάρχει στημένη έκθεση με διαδραστικά παιχνίδια για να κάνεις ελεύθερη περιήγηση σου δίνουν ένα φυλλάδιο με οδηγίες όταν μπαίνεις για να γίνει πιο ενδιαφέρουσα η περιήγηση χρειάζεται και εμπλοκή και ερωτήσεις απο το γονιό. Κάποιες μέρες έχει και εργαστήρια συνοδευτικά με την έκθεση που γίνονται στον κάτω όροφο

  2. Κι εμείς πήγαμε και ήταν πολύ καλά μέχρι τη στιγμή που ήρθαν δύο μαμάδες με τα παιδιά τους και συμπεριφέρονταν όλοι λες και ήταν στο σπίτι τους. Μιλούσαν δυνατά και έδιναν οδηγίες στα παιδιά τους αγνοώντας μας προκλητικά, τα παιδιά έτρεχαν εδώ κι εκεί κι αυτές εξηγούσαν καταναγκαστικά σε μια ενοχλητικά δασκαλίστικη γλώσσα με έναν εκνευριστικό διδακτισμό που καπέλωνε ό,τι και αν θέλαμε να κάνουμε ή να παρακολουθήσουμε. Η έκθεση ήταν ωραία στημένη κατά τα άλλα.

Αφήστε μια απάντηση

Είδαμε “τα μάτια του έρωτα” στο Skrow Theater

Ότι…τίποτα! (???)