ΔΗΜΗΤΡΑ
Οι προσδοκίες μεγάλες… Το εγχείρημα δύσκολο… Πως να αποδώσεις τόσους φοβερους ήρωες με ηθοποιούς και σκηνικά μέσα σε έναν εκθεσιακό χώρο;
Οι γονείς ειμασταν μια ώρα όρθιοι γυρνώντας γύρω γύρω στη ξενάγηση η όλη συνθήκη για μένα δε σε άφηνε να παρασυρθεις από τη μαγεία αυτών των παραμυθιων και σε καμία περίπτωση δεν μπόρεσα να το απολαύσω όσο το να άκουγα με μια ωραία αφήγηση η να διάβαζα απλά τα παραμύθια αυτά…
Κάτι έπασχε, κάτι δε γίνονταν απλά να μεταφερθεί με αυτόν τον τρόπο.,με αποσπάσματα από τις ιστορίες στα διάφορα δωμάτια ενός τεράστιου εκθεσιακου χώρου…
Για ακόμα μια φορά κατ εμε επιβεβαιώνεται πως ότι ακούγεται πολύ δεν είναι σίγουρα και καλό…
Εμένα ο γιός μου που είναι 6 ετών απόλαυσε μόνο τα παραμύθια που έχουμε διαβάσει..
Το μόνο απ όλα πού θυμάται από την επίσκεψη είναι η Φρικαντελα!
Σίγουρα το εγχείρημα να μεταφερθούμε στους μαγικούς κόσμους του Ευγένιου Τριβιζά είναι από πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο.
Ο λόγος που δεν θέλω να πάω τη μικρή μου (3,5 ετών) είναι γιατί δεν θέλω να «οπτικοποιήσει» τα παραμύθια του. Θέλω να παραμείνει σε αυτά που βλέπει στις σελίδες του και να μην ταυτιστεί με κανένα ήρωά του.
Αρκετές οπτικοποιήσεις δέχονται τα παιδιά μας! Ας τα αφήσουμε και λίγο ελεύθερα να φανταστούν ότι εκείνα νιώθουν.
Σωστό! Τα “μάτια” της φαντασίας πολλές φορές βλέπουν καλύτερα….
Τοσο καλα
Ακριβώς έτσι…η φαντασία των παιδιων πρέπει να είναι ελεύθερη….
ήθελα να παω, αλλα έχοντας διαβάσει τόσα, αρνητικά σχολια, συν το ότι είναι σε εντελώς άβολο σημείο για μένα να παω με μέσο μαζικής μεταφοράς και όποτε έχουμε παει στην περιοχή με αυτοκίνητο έχουμε δεινοπαθήσει για να βρουμε χώρο να παρκάρουμε… το αφήνουμε…
Ευτυχώς δεν έχουμε πάει και γλυτώσαμε την απογοήτευση!!!!
Αν συμπέσεις με μεγάλα γκρουπ δεν προλαβαίνεις ούτε να το χαρείς αλλά ούτε και να βγάλεις μία φωτογραφία!!!
Ειχε πολυ ωρα αναμονη αλλα αξιζε . Εμας μας αρεσε πολυ
Τον ίδιο πίνακα αν κοιτάνε δύο ανθρωποι ο ένας μπορεί να ξετρελαθει ο άλλος να τον θεωρησει τον χειρότερο πίνακα που έχει δει… Εξαρτάται από την οπτική του καθενός την αισθητική του, τη διάθεση την οποία έχει τη δεδομένη χρονική στιγμή , τα ασυνειδητα η και συνειδητά του βιωματα… Γι αυτό γράφει κάθε γονιος εδώ για το ίδιο έργο και είναι τόσο διαφορετικές οι κριτικές… Και αυτό είναι και το ωραίο…
Εννοειται δεν σε κατηγορησα .
Ενδιαφέρουσα προσέγγιση!