Το Σάββατο πήγαμε στο θέατρο Άβατον, στο Γκάζι, και χάρη στο elamazi (ευχαριστούμε πολύ!) είδαμε «Το κορίτσι που επιμένει». Αρχικά ήμουν επιφυλακτική για την επιλογή μας, επειδή είχα διαβάσει αντικρουόμενες απόψεις για την παράσταση, όμως τόσο οι ενήλικες της παρέας όσο και τα παιδάκια ενθουσιαστήκαμε από αυτό που είδαμε.
Το στόρι είναι το εξής: Ένα αγόρι και ένα κορίτσι αγαπιούνται και αποφασίζουν να παντρευτούν. Την αγάπη τους ζηλεύει ο Πλούτωνας, ο οποίος αποφασίζει να πάρει στον Κάτω Κόσμο το αγόρι. Το κορίτσι θρηνεί για τον χαμό του αγοριού, αλλά με τη βοήθεια τριών Ολύμπιων θεών (Αφροδίτης, Απόλλωνα και Διονύσου) αποφασίζει να κάνει το μεγάλο ταξίδι στον Άδη και να φέρει πίσω τον αγαπημένο της. Η παράσταση είναι γεμάτη μυθολογικά στοιχεία. Θυμίζει αρκετά την αρπαγή της Περσεφόνης αλλά και το ταξίδι που έκανε ο Ορφέας στον Κάτω Κόσμο για να φέρει πίσω στη ζωή την αγαπημένη του Ευρυδίκη.
Εκτός των άλλων, αυτό που άρεσε πολύ σε όλους μας ήταν τα τραγούδια, καλογραμμένα, με χιούμορ και ωραίες μελωδίες. Εδώ να σημειώσω ότι οι ηθοποιοί έπαιζαν όργανα και τραγουδούσαν ζωντανά. Το χιούμορ ήταν άφθονο, έξυπνο και συχνά και για μεγάλους. Σε πολλά σημεία τα παιδιά γελούσαν. Οι κόρες μου ξετρελάθηκαν με τον Κέρβερο και το τραγούδι του. Ενθουσιάστηκαν επίσης και με το κουκλοθέατρο.
Οι εναλλαγές ήταν πολλές και έντονες. Γρήγορα περνούσες από τη χαρά στη λύπη, από την ευφορία στον θρήνο, από την αγωνία στην ανακούφιση. Οι ηθοποιοί ήταν εξαιρετικοί στην εναλλαγή των ρόλων. Εκτός από τον Κέρβερο, που όπως προείπα έκλεψε την παράσταση, στα παιδιά άρεσε η Περσεφόνη, ο Πλούτωνας και ο Χάρος. Φυσικά, εξαιρετική ήταν η πρωταγωνίστρια, που είχε και υπέροχη φωνή. Το ίδιο και το αγόρι της.
Εμείς φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Θα ήθελα να πω και κάτι αρνητικό, το οποίο αφορά την απαράδεκτη συμπεριφορά των γονιών που επιτρέπουν στα παιδιά τους (ή και τα ενθαρρύνουν) να καταναλώνουν τρόφιμα την ώρα της παράστασης. Εκτός του ότι ακούγαμε το κρατς κρουτς από τα σακουλάκια με τα ποπ κορν, πατατάκια και τα συναφή, όταν άναψαν τα φώτα είδαμε ότι το θέατρο είχε γεμίσει σκουπίδια.
Άβατον
Ευπατριδών 3,Γκάζι
Τηλ.: 2103412689
Θα συμφωνήσω κι εγώ με τις παρατηρήσεις σας για την απαράδεκτη συνήθεια των γονιών να δίνουν πατατάκια, ποπ κορν κτλ κατά τη διάρκεια της παράστασης. Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουν ότι ενοχλούν τους άλλους αλλά και οι ίδιοι δεν ακούν τίποτα;…
Γιατί οι γονείς δυστυχως θεωρούν ότι ο μόνος τρόπος να κάτσουν ήσυχα τα παιδιά τους είναι όταν τα ταίζουν.
ναι ρε παιδια! ημαρτον με αυτη τη συνηθεια να τρωγοπινουν τα παιδια στο θεατρο~
ευτυχως διαπιστωνω πως τελευταια αρκετες σκηνες-θεατρα θίγουν το ζητημα ακομα κι αν αυτο ειναι πολλές φορές σε βαρος των κυλικειων τους. άντε να εκπαιδευτουν σιγα σιγα και οι γονεις!
συμφωνώ μαζί σας!!!
Θα πάμε και εμείς λοιπόν…..
σας ευχαριστούμε για την όμορφη παρουσίαση! Μας πείσατε και θα την επιλέξουμε κι εμείς!
Ωραία παράσταση!
πολυκαλη παρασταση συ νισταται ανεπιφυλακτα
Και εμείς το είδαμε και η κόρη μου όταν γύρισε σπίτι έκανε αναπαράσταση όλους τους ρόλους στον αδερφός της επί ώρες!!! Ηταν ενθουσιασμένη. Και συμφωνώ ότι το Θέατρο δεν είναι Σινεμά, πρέπει να μαθαίνουμε τα παιδιά μας να σέβονται αυτό που παρακολουθούν, όλα ξεκινούν από εμάς
Ευχαριστούμε για την όμορφη περιγραφή, δεν περίμενα να είναι έτσι η παράσταση.. Θα την έχουμε στα άμεσα σχέδια μας!
Όσο για το φαγοπότι των παιδιών καλό είναι και μεις οι γονείς να έχουμε μια ευσυνειδησία αλλά και το θέατρο μπορεί να το απαγορεύσει( με ότι αυτό συνεπάγεται), όπως κάνουν και άλλα θέατρα.
Ευχαριστούμε για την περιγραφή. Είχαμε ακούσει αρνητικά σχόλια για τη συγκεκριμένη παράσταση. Καταφέρατε και μας αλλάξατε γνώμη…
Σε τι ηλικίες απευθύνεται; ο γιος μου είναι 5χρονών … Θέατρο έχουμε πάει αρκετές φορές …
Πιστεύω ότι η παράσταση απευθύνεται σε παιδάκια από 6 και πάνω. Κάποια σημεία είναι “σκοτεινά” (ο θάνατος του αγοριού, ο θρήνος της κοπέλας κ.λπ.). Βέβαια, τα κορίτσια μου (η μικρή σχεδόν 6 και η μεγαλύτερη 8) δεν αντιλήφθηκαν τη σκοτεινιά καθόλου, πράγμα που οφείλω να ομολογήσω μου έκανε αρκετή εντύπωση.
Ευχαριστώ πολύ…
Καλά αυτό με τα ποπ κορν και τα πατατάκια έχει καταντήσει μάστιγα. Ακόμα και στο Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης …
Δυστυχώς σε τέτοιες -ας το πούμε -λεπτομέρειες φαίνεται η έλλειψη παιδείας.
Πράγματι.