Είδαμε το “Είστε και Φαίνεστε” της ομάδας «Συντεχνία Του Γέλιου»

Με τη φράση «βλάκας δε γεννιέται κανείς» η θεατρική ομάδα «Συντεχνία Του Γέλιου» απαντά στο φόβο του εκφοβισμού και καυτηριάζει το φαινόμενο που είναι ευρέως γνωστό ως bullying.

Η «Συντεχνία Του Γέλιου» καταπιάνεται με ένα ευαίσθητο και πάντα επίκαιρο θέμα, αυτό του σχολικού εκφοβισμού.

Το έργο μιλάει στη γλώσσα των παιδιών και χρησιμοποιεί εκφράσεις που θα ταίριαζαν σε συνομήλικους. Έτσι, με τη γλώσσα των νέων ορίζεται η έννοια του φαινομένου, δίνονται ποικίλα παραδείγματα και ανιχνεύονται ορισμένες από τις αιτίες του. Η διαφορετικότητα και η αδυναμία αποδοχής της, η διαφορά στο ντύσιμο, την οικονομική κατάσταση, την εξωτερική εμφάνιση… αλλά και η επιφανειακή αντιμετώπιση της κατάστασης από τον εκπαιδευτικό.

Πρωτότυπη μουσική και τα τραγούδια του Φοίβου Δεληβοριά δίνουν μια ευχάριστη νότα στην παράσταση και ξεσηκώνουν τους θεατές με τους ρυθμούς hip hop.

Όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί! Ιδιαίτερα αστείος ο Θάνος Αλεξίου στο ρόλο του μαθητή Βασίλη, ένας εκ των θυτών του εκφοβισμού, ενώ όλος ο θίασος έβαλε τα δυνατά του να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μας. Δίπλα στο «χείμαρρο» των νέων-μαθητών, η φωνή του κυρίου Λουλούδη, τον οποίο υποδύεται ο σκηνοθέτης Βασίλης Κουκαλάνι, αναδύεται στη σκηνή με την πραότητα και σοβαρότητα του δασκάλου, για να μας διδάξει αλλά και να διδαχθεί!

 

Η συγκεκριμένη παράσταση κορυφώνεται στην σκηνή της ουσιαστικής επικοινωνίας του δασκάλου με τους μαθητές. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει αυτή είναι ότι όλα μπορούν να λυθούν χάρη στην δημοκρατική ανταλλαγή ιδεών και την ικανότητα των μελών να «ακούσουν» πραγματικά τις ανάγκες των άλλων. Η απάντηση στον εκφοβισμό κρύβεται στη δύναμη της ομάδας και την αλληλοκατανόηση των μελών μεταξύ τους. Μόνο όταν ο δάσκαλος δέχτηκε με ανοιχτό μυαλό την κριτική από τους μαθητές και τους γονείς, μπόρεσε να κατανοήσει τη βαρύτητα του προβλήματος ώστε να γίνει αρωγός στην επίλυσή του.

Η σκηνή του δικαστηρίου με κατηγορούμενο το δάσκαλο και κατηγορητήριο τους μαθητές δε βρίσκει άδοξο τέλος ,αφού όλοι μαζί σαν μια γροθιά υπόσχονται να κάνουν τις αλλαγές που όλοι χρειάζονται!

Ο σκηνοθέτης, λοιπόν, ψάχνει την απάντηση πιο ψηλά, καταδικάζει και στηλιτεύει τα κακώς κείμενα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος με τις ατέλειες και τις αδυναμίες του.

Έχετε στο νου σας ότι η παράσταση απευθύνεται σε μεγαλύτερα παιδιά, δηλαδή παιδιά δημοτικού ώστε να κατανοήσουν το βαθύτερο νόημα.

Πρόκειται για μια παράσταση που αγγίζει τις ψυχές των γονέων, συγκινεί, προβληματίζει. Ενώ για τους μικρούς θεατές αποτελεί αφορμή για συζήτηση και γόνιμο διάλογο με τα μεγαλύτερους.

Η παράσταση παρουσιάζεται στο θέατρο Τζένη Καρέζη και για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ.