Είδαμε «Το Αηδόνι του Αυτοκράτορα» και απολαύσαμε τη μελωδία του , όχι όμως …και την ιστορία του…

Το θέατρο είναι συμπαθητικό , με διακόσμηση ρετρό και αντικείμενα εποχής… Η παράσταση μέτρια… Οι ηθοποιοί κατέβαλλαν προσπάθειες να κερδίσουν τους μικρούς θεατές … όμως το κείμενο δεν τους βοηθούσε… Δεν κατάλαβα μέσα από το έργο, ούτε εγώ , γιατί το αληθινό αηδόνι υπερτερούσε από το μηχανικό αηδόνι, πέρα από το ότι το μηχανικό αηδόνι κάποια στιγμή χάλασε…
Βέβαια να πω πως μπορεί βέβαια να μην πέρασε το έργο της αξία της αλήθειας , όμως σίγουρα πέρασε την αξία της ελευθερίας, την ελευθερία που έχει ο καθένας μας να επιλέξει και τη δύναμη της αγάπης, που μεχρι και από το θάνατο μπορεί να σε σώσει… Μου άρεσε που παρουσιάστηκε ο θάνατος -Χάρος σαν «Χάρης Χαρούλης »… με μουσική υπόκρουση φοβερή!!…
Πραγματικά όλη η μουσική της παράστασης είναι καταπληκτική!
Επίσης δεν είδα να συμμετέχουν τα παιδιά, όπως περίμενα… αφού διαφημιζόταν ως διαδραστική παράσταση..
Σπουδαίο παραμύθι με τόσα μηνύματα σπουδαία αλλά με απόδοση στο θέατρο φτωχική…