Καταπληκτική η πρώτη μεταφορά της ταινίας τρόμου του κλασσικού φιλμ-νουάρ του Ανρί-Ζορζ Κλουζό «Les Diaboliques» γαλλικής παραγωγής του 1955 στην σκηνή του Θεάτρου Τζένη Καρέζη μέσα από τα σκηνοθετικά μάτια του Πάρι Μέξη, θα τολμήσω να πω.
Λίγα λόγια για την υπόθεση
Βασισμένο στην ταινία «οι Διαβολογυναίκες» του 1955, η υπόθεση της παράστασης σκιαγραφεί το χαρακτήρα δυο γυναικών, της Κριστίνα και της Νικόλ οι οποίες συνδέονται στενά γύρω από το πρόσωπο του αυταρχικού κύριου Μισέλ, διευθυντή ενός ιδιωτικού σχολείου αρρένων στα περίχωρα του Παρισιού. Η μεν νόμιμη σύζυγός του, η δε ερωμένη του βιώνουν την ψυχοσωματική βία και τολμούν να αποδεσμευτούν από τον ασφυκτικό κλοιό που της δένει δια της δολοφονίας του. Ο αρχικός σχεδιασμός αποδίδεται στην Νικόλ, όντας αισθητά πιο ψύχραιμη, ενώ η υλοποίηση του γίνεται από κοινού για τις δυο γυναίκες, με επιμέλεια και προσοχή, ώστε να σβηστούν όλα τα ενοχοποιητικά στοιχεία.
Τα πράγματα, όμως, περιπλέκονται, όταν το πτώμα του υποτιθέμενου θύματος δεν εντοπίζεται πουθενά. Υποψίες γεννώνται στο νου τους, ενώ βασανίζονται από αναπάντητες απορίες σχετικά με την ύπαρξη ή το θάνατο του Μισέλ.
Πόσο μπορεί να υπομείνει η ψυχή της θεοσεβούμενης συζύγου Κριστίνα που θεωρεί αμαρτία το διαζύγιο; Η υπέρβαση προς την «κακιά» πράξη θα την λυτρώσει από τα βάσανα χαρίζοντάς της την ελευθερία που δικαιούται; Από την άλλη, η Νικόλ είναι τόσο φιλεύσπλαχνη ώστε να συμπονέσει την Κριστίνα; Πώς διαμορφώνεται η σχέση τους πάνω στην βάση της απάτης; Πόσο εύκολα γίνεται η μετάβαση από το ρόλο του θύτη στο ρόλο του θύματος;
Η παράσταση
Ασυζητητί οι ερμηνείες των δύο κυριών, Μαρίας Καβογιάννη και Καίτης Κωνσταντίνου, είναι εξαιρετικές! Κάθε μια πλαισιώνει και αγκαλιάζει τα γνωρίσματα του χαρακτήρα της ηρωίδας που υποδύεται, ενώ προσθέτει, χωρίς μιμητισμό στοιχεία, ανάλογα με το πηγαίο ταλέντο της καθεμιάς.
Η Μαρία Καβογιάννη ως η απατημένη και φοβισμένη γυναίκα χρωματίζει τον ρόλο της προσδίδοντας την αθωότητα, την ευσέβεια και την θυματοποίηση της ηρωίδας της, συνδυασμένα με την κωμικότητα της ίδιας. Μας έπεισε πως πρόκειται για μια σύζυγο απατημένη, θρησκευόμενη, με χαμηλή αυτοεκτίμηση, πλήρως υποταγμένη στον «κύριό» της.
Η Καίτη Κωνσταντίνου στο ρόλο της μαντάμ Νικόλ Ντελασάρ με τα μαύρα γυαλιά είναι μια απόλαυση πάνω στην σκηνή. Η ερμηνεία της δίνει χιουμοριστική και σαρκαστική απόχρωση στην ηρωίδα χαλαρώνοντας την ένταση του θεατή, με έξυπνα σχόλια και αστεϊσμούς που μοιάζουν αυθόρμητα.
Ο «κακός» ή αλλιώς δεσποτικός Μισέλ παρουσιάζεται από τον ηθοποιό Νίκο Αρβανίτη και είναι υποδειγματικός. Εξαιρετική όλη η διανομή.
Συντελεστές
Ο Πάρις Μέξης που έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία και τη σκηνογραφία της παράστασης πρωτοτυπεί, δεν ακολουθεί την χρονολογική σειρά των γεγονότων, μα εισάγει τις αναδρομικές αφηγήσεις στο θέατρο. Οι διάσπαρτες συζητήσεις της Κριστίνα με τον επιθεωρητή Φισέ κατά την διάρκεια της δράσης λειτουργούν ως ο σκελετός της δράσης, τουλάχιστον για το μεγαλύτερο μέρος της παράστασης, ενώ τα γεγονότα που συνέβησαν πριν την μεσολάβηση του επιθεωρητή είναι οι αναδρομές στο παρελθόν ώστε να πληροφορηθεί ο θεατής ότι μεσολάβησε. Μα η χρονολογική σειρά της ιστορίας ανατρέπεται και πάλι για να μεταβούμε στο παρόν της δράσης εκεί όπου ο θεατής δεν έχει καν υποψιαστεί τι θα ακολουθήσει…
Η σκηνική δράση εναλλάσσεται γοργά και μεταφέρεται από τους χώρους του σχολείου (στο προαύλιο, την τραπεζαρία του σχολείου, τα γραφεία) στο σπίτι της Κριστίνα και στο δωμάτιο της Νικόλ στο Νιορτ.
Αξίζει να αναφέρουμε τα στοιχεία φιλμ νουάρ που σκόπιμα εισήγαγε ο σκηνοθέτης επηρεασμένος από την ταινία, ήτοι την ατμόσφαιρα μυστηρίου, το χαμηλό φωτισμό, τις έντονες ασπρόμαυρες αντιθέσεις, το πλάσιμο των χαρακτήρων των ηρώων.
Θεατρική διασκευή της Σάρας Γανωτή και του Νίκου Σταυρακούδη έδωσαν χιουμοριστική ματιά στους διαλόγους και μας χάρισαν ζωηρούς διαλόγους είτε με σαρκασμό είτε με ενδόμυχες εξομολογήσεις.
Για όσους έχουν την τύχη να γνωρίζουν την ταινία, η κατάληξη έρχεται ως η ανατροπή της προϋπάρχουσας κατάστασης. Για τους μη γνώστες, θα εκπλαγείτε από το σασπένς και τα στοιχεια που δικαίως το κατατάσσουν στην κατηγορία του ψυχολογικού θρίλερ.
Σημειώνω την φράση κλειδί της παράστασης που σημαδεύει τους ήρωες «Χωρίς πτώμα, δεν υπάρχει έγκλημα».
Μια πραγματικά απολαυστική παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε!
Ακούγεται πολύ καλή πρόταση!!! Οι συμμετέχοντες ηθοποιοί αποτελούν εγγύηση επιτυχίας άλλωστε. Θα προσπαθήσουμε να τη δούμε.
Ωραίο φαίνεται
Τέλεια πρόταση