Ήταν όντως Μαγική πόλη?!

Tη δεύτερη μέρα του χρόνου με την ευκαιρία των εκδηλώσεων του Δήμου Αθηναίων πήγαμε να παρακολουθήσουμε την Μαγεμένη Πόλη.
Όση ώρα περιμέναμε να αρχίσει το θεατρικό κι ενώ ερχόταν ο κόσμος με πολύ μικρά παιδιά, τα πόδια μας είχαν μυρμηγκιάσει από το κρύο και τη μύτη μας πιρούνιζε μια παράξενη μυρωδιά υγρασίας και κλεισούρας.
Μπορούσες άνετα να διακρίνεις πόσο παρατημένο στο χρόνο είναι πλέον το πάλαι ποτέ, μεγάλο και τρανό Μπρόντγουέι.
Όλα διαδραματίζονται γύρω από ένα όνειρο και τη μεταμόρφωση των έξι συντελεστών (με πολύχρωμα κουστούμια) σε οντότητες που συνήθως δεν έχουν φωνή κι άποψη, όπως δέντρα, παγκάκια, περιστέρια, σκυλιά κι αγάλματα.
Γίνονται φιλότιμες προσπάθειες να περαστούν κάποια μηνύματα στα παιδιά, αλλά κατά τη γνώμη μου, και παρά το μόχθο των ηθοποιών, δεν θα πρότεινα τη συγκεκριμένη παράσταση σε κοινό πάνω των οκτώ ετών. Τα αστεία που ακούγονται είναι μάλλον πολυακουσμένα και η πλοκή δύσκολα κρατάει σε ενδιαφέρον το δύσκολο κοινό.