Ήρθε και η δική μας η σειρά να δούμε τον Τουτ

Ανήμερα της εθνικής μας επετείου, μετά την παρέλαση επισκεφτήκαμε τον Ελληνικό Κόσμο στον Ταύρο.
Είχαμε ακούσει τα καλύτερα για το ταξίδι του Τουταγχαμών στην αιωνιότητα και θελήσαμε να μπούμε και μεις στην χρονοκάψουλα.
Όντως μπρος στα μάτια μας ζωντάνεψαν όλες εκείνες οι εικόνες που έχουμε δει κατά καιρούς είτε σε βιβλία, είτε σε ντοκιμαντέρ. Αμύθητης αξίας αντικείμενα συντρόφευαν τον προνομιούχο νεαρό εκλιπόντα. Ο χρυσός κυριαρχούσε παντού, ως δείγμα παντοδυναμίας και πλούτου του μονάρχη, ο οποίος ζούσε με τις ψευδαισθήσεις και τις χίμαιρες του καιρού του.
Αντικειμενικά, νιώθει κάποιος πολύ τυχερός που οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να εντοπίσουν μετά 3000 χρόνια ασύλητο βασιλικό τάφο. Μόνο έτσι… θα μπορούσαμε σήμερα να θαυμάσουμε τους χρυσούς θρόνους, τις περίτεχνες άμαξες, τα κοσμήματα και τις πολύτιμες σαρκοφάγους του Τουταγχαμών. Όπως μάθαμε από την προβολή που γίνεται στο χώρο, ότι ήταν σύνηθες οι γηγενείς που έφτιαχναν τις πυραμίδες, να τις λεηλατούν για να ζουν από τα τιμαλφή σε δύσκολους καιρούς.
Το αρνητικό της υπόθεσης κατά τη δική μου άποψη, ήταν ο φωτισμός. Ακόμα κι αν δεχτώ ότι το έκαναν για ατμόσφαιρα, ήταν τουλάχιστον έξι ή επτά εκθέματα που ήταν βυθισμένα στο μαύρο σκοτάδι.
Τέλος πάντων …πάντα ευχόμουν ότι θα έβλεπα τα αυθεντικά ευρήματα του τάφου, αλλά ο χρόνος, η οικονομική κατάσταση της χώρας αλλά και οι πολιτικές αναταράξεις της Αιγύπτου με προσγείωσαν στην πραγματικότητα.
Ευτυχώς ακόμα κι έτσι το ΕΛΑ ΜΑΖΙ μου έδωσε την ευκαιρία να πραγματοποιήσω μια παιδική μου ευχή.