“Ένα τριήμερο με πολύ θέαμα…” από την mpalou!

Αυτό που είχαμε κανονίσει να κάνουμε αυτό το παρασκευοσαββατοκύριακο, πέρα από βόλτες στα πάρκα, ήταν να πάμε στις μικρές ιστορίες και να δούμε την Μια Κυριακή του Απρίλη. Τελικά καταλήξαμε, ακόμα δεν έχω καταλάβει πως, κάθε μέρα να βλέπουμε και μια παράσταση, όχι ότι μας χάλασε μια και μικροί και μεγάλοι αγαπάμε πολύ το θέατρο.

Την Παρασκευή το βράδυ πήγαμε και είδαμε την μία απ’την τρεις έκτακτες παραστάσεις του circo Cachivache στο θέατρο Δυναμό. Πραγματικά, ήταν ότι πιο κεφάτο έχω δει. Ενώ η πρώτη σκέψη ήταν “μα καλά Τσίρκο θα δουμε;” η τελευταία ήταν πότε θα ξαναπάμε!!! Ακόμα και η μικρή μας που είναι 16 μηνών χειροκροτούσε συνέχεια.

Μουσική, ακροβατικά και απίστευτο κέφι ήταν η μαγική συνταγή για να βγούμε απ’το θέατρο με τεράστια χαμόγελα και απίστευτη ενέργεια. Βιολοντσέλα, κλαρινέτα, Μήτσοι απ’τα κάτω Πατήσια, κοπέλες στον αέρα, τραγούδι, τούρτες να εκσφενδονίζονται, γριές να βάζουνε μπουγάδα, παλιάτσοι να έχουν ερωτική απογοήτευση ήταν λίγα απ’τα πολλά τρελά που είδαμε.
Δεν ξέρω πότε θα ξανακάνουν παράσταση, αλλά στις 31 Μαϊου, 1-2 Ιουνίου θα διοργανώθει στο θέατρο Δυναμό παιδικό φεστιβάλ με κουκλοθέατρα, τσίρκο, παιδικό θέατρο, εργαστήρια. Περισσότερα δεν ξέρω αλλά σίγουρα δεν θα το χάσουμε.
http://cirkocachivache.blogspot.gr/2013/02/circo-cachivache.html

Για το Σάββατο κερδίσαμε μια διπλή πρόσκληση για την παιδική παράσταση στον κινητήρα Που είναι η Καμηλοπάρδαλη. Ενώ το θεωρούσα υπερβολή να πάμε και Σάββατο σε παράσταση εντέλει το πρότεινα στα παιδιά και πήγαμε.
Δυστυχώς η παράσταση ήταν απογοητευτική! Για αρκετή ώρα στην αρχή υπήρχε κίνηση των σωμάτων (πολύ ωραία ομολογουμένως) στο πάτωμα με το άκουσα χτυπημάτων. Μετά άρχισε η κίνηση των σωμάτων στο επάνω επίπεδο με συνοδεία ήχων από όργανα και φωνητικών… η κίνηση παρέπεμπε σε ζώα αλλά χωρίς να είναι κάτι ξεκάθαρο ούτε σε μεγάλους ούτε σε παιδιά. Το πρόβλημα είναι ότι τα παιδιά άρχισαν να κουράζονται και σιγά σιγά σηκώνονταν και έτρεχαν πάνω κάτω ουρλιάζοντας αγνοώντας τους ηθοποιούς και τους μουσικούς. Φανταστείτε καμια 20αρια παιδάκια να τρέχουν αλαλιασμένα, φωνάζοντας «τσιτα τα γκάζια» και «επίθεση».

Οι ηθοποιοί αποτύχανε, κατά την γνώμη μου, να επικοινωνήσουν (με τη σωματική έκφραση μια και κινηση δεν υπήρχε) με τα παιδιά εκτός αν δεν τους ενδιέφερε και γενικά φάνηκε ότι κανείς απ’ τους συντελεστές της παράστασης δεν είχε ιδέα από παιδιά. Ο μεγάλος μου χάρηκε που έτρεχε πάνω κάτω αλλά δεν κατάλαβε καν αν ξεκίνησε ποτέ παράσταση και ο μικρός έκλαιγε (πρώτη φορά σε θέατρο) σχεδόν όλη την ώρα επειδή βαρέθηκε.

Την Κυριακή πήγαμε στο αρχικό μας σχέδιο στην Μια Κυριακή του Απρίλη!

Σκεφτόμουνα αν θα ήμουνα αντικειμενική επειδή αγαπώ την Κατερίνα αλλά τελικά είναι χωρίς αμφιβολία μία εξαιρετική, ευρηματική παιδική παράσταση που δείχνει αγάπη για τα παιδιά, μεράκι και τρομερή χημεία μεταξύ των συντελεστών.
Την απολαμβάνουν μικροί και μεγάλοι και βγαίνοντας οι γονείς παίρνουν αρκετή «δουλειά» για το σπίτι για το πώς είναι η πραγματική σχέση τους με τα παιδιά.

Έχει μείνει άλλη μια Κυριακή του Απρίλη και σίγουρα θα την προτείναμε ανεπιφύλακτα οικογενειακώς!!!