Ένα πρωινό στης Ακρόπολης τα μέρη!!

Πρωί, λίγο μετά την ανατολή του ηλίου και βρισκόμαστε μπροστά από την είσοδο της Ακρόπολης των Αθηνών, η οποία έχει μόλις ανοίξει και υποδέχεται τους λιγοστούς αυτή την ώρα επισκέπτες της.

Σιγά – σιγά αρχίζουμε να ανηφορίζουμε προς τον ιερό βράχο της Ακρόπολης και μέσα στην απόλυτη ηρεμία του πρωινού παρατηρούμε από ψηλά το Ηρώδειο, το Ασκληπιείο, το θέατρο του Διονύσου, αλλά και την πόλη των Αθηνών, που καθώς ξυπνά μοιάζει τόσο όμορφη, τόσο γαλήνια, τόσο αναπάντεχα μυστήρια και μαγική…

Η ανηφόρα εξακολουθεί και λίγη ώρα αργότερα θα βρεθούμε να ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια που θα μας φέρουν πρόσωπο με πρόσωπο με τον ναό της Αθηνάς Νίκης και τα Προπύλαια. Επιβλητικά και αγέρωχα τα Προπύλαια μας προετοιμάζουν για ό,τι πρόκειται να συναντήσουμε στα επόμενα βήματά μας. Για μια στιγμή σταματάμε, στρέφουμε το βλέμμα μας προς τα πίσω και αντικρίζουμε τον Άρειο Πάγο, την Πνύκα και τον λόφο του Φιλοπάππου,που μας ψιθυρίζουν όλα όσα “είδαν” και “άκουσαν” μέσα στα χρόνια που πέρασαν και έφυγαν άλλοτε ήρεμα και γλυκά και άλλοτε άγρια και βίαια…

Η ώρα περνά, ο ήλιος πια έχει ανέβει ψηλά και η προεδρική φρουρά έχει πλέον κατέβει από τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως, αφού πρώτα για μια ακόμη ημέρα έχει υψώσει την γαλανόλευκη στην κορυφή του βράχου.

Ο Παρθενώνας, το μοναδικό αυτό μνημείο του παγκόσμιου πολιτισμού ξεπροβάλλει πλέον μπροστά μας, επιβεβαιώνοντας με τον πιο απόλυτο τρόπο όλα όσα έχουμε διαβάσει και ακούσει για αυτόν. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν συγκρίνεται με όσα νιώθουμε καθώς τον βλέπουμε, τίποτα δεν συγκρίνεται με την ενέργεια που εκπέμπει και την δύναμη που μας μεταδίδει.

Η Ακρόπολη των Αθηνών, είναι σχεδόν έρημη αυτή την ώρα, καθώς δεν έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν ακόμη οι ορδές των επισκεπτών που συνήθως την κατακλύζουν μετά τις 10:00 το πρωί. Έχουμε έτσι την ευκαιρία να περπατήσουμε απρόσκοπτα στα χώματα της, να θαυμάσουμε ό,τι έχει απομείνει από τα αετώματα και τις μετόπες του Παρθενώνα, να”καλημερίσουμε” ανενόχλητα τις Καρυάτιδες, να ξαποστάσουμε κάτω από την ελιά της θεάς Αθηνάς, να αναζητήσουμε το αποτύπωμα που άφησε η τρίαινα του Ποσειδώνα και με θλίψη να αντικρίσουμε το κανόνι και τις βόμβες που κατέστρεψαν μέρος του Παρθενώνα.

Καθώς, φτάνουμε στο υψηλότερο σημείο της Ακροπόλεως, εκεί που πριν λίγη ώρα η προεδρική φρουρά ύψωσε την γαλανόλευκη, η επίσκεψη μας φαίνεται να φτάνει στο τέλος της. Η ώρα πια έχει περάσει και ο ιερός βράχος της Ακροπόλεως δεν είναι πια έρημος, αλλά γεμάτος κόσμο που έχει έρθει από κάθε γωνιά του κόσμου για να θαυμάσει την κλασική ελληνική ομορφιά.

Η επίσκεψή μας έχει πια τελειώσει, καθώς όμως κατηφορίζουμε με προορισμό τα στενά της πλάκας, δεν μπορούμε παρά να υποσχεθούμε στον εαυτό μας, πως σύντομα θα επιστρέψουμε κάποιο πρωινό σε αυτό το μαγικό μέρος, για να “κλέψουμε” κάτι από την ομορφιά του, κάτι από την ενέργεια του, κάτι από τα μυστικά του, που μόνο μέσα στην γαλήνη και την ηρεμία του πρωινού μπορούν να μας αποκαλυφθούν!!!