Ένα παιδί μετράει τ΄άστρα…

Ήρθε επιτέλους ο Οκτώβρης και άνοιξε η καινούργια θεατρική σαιζόν που τόσο περίμενε η κόρη μου. Η αρχή έγινε το Σάββατο το μεσημέρι με την παράσταση «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα», η οποία ανεβαίνει φέτος στο θέατρο Ακροπόλ.
Πρόκειται για θεατρική διασκευή του υπέροχου βιβλίου του Μενέλαου Λουντέμη με τον ομώνυμο τίτλο.
Η υπόθεση εξελίσσεται σε παλαιότερη εποχή στον Ελλαδικό χώρο όπου η μόρφωση των παιδιών, ακόμα και η στοιχειώδης, δε θεωρούνταν δεδομένη για όλα τα παιδιά! Ο ήρωάς μας, ο Μέλιος, είναι ένα ορφανό παιδί που δουλεύει για να ζήσει και έτσι δεν έχει τη δυνατότητα να πάει σχολείο και να μορφωθεί, κάτι που λαχταράει με όλη του την ψυχή. Αρωγός στην προσπάθειά του να πάρει απολυτήριο Δημοτικού, αλλά και να συνεχίσει το σχολείο στην πόλη, ο δάσκαλος του χωριού. Στην πόλη θα βρεθούν στο δρόμο του άνθρωποι που θα τον βοηθήσουν και θα τον στηρίξουν σε αυτή του την προσπάθεια, αλλά και άνθρωποι που θα του βάλουν ‘τρικλοποδιές’….
Η προσπάθεια του θιάσου για μεταφορά στο θέατρο του παραπάνω βιβλίου κρίνεται επιτυχημένη. Τα κοστούμια και τα σκηνικά ενάγονται σε εκείνη την εποχή, ενώ οι βιντεοπροβολές βοηθούν στην ολοκλήρωση του σκηνικού. Η μουσική είναι πολύ όμορφη και εξαιρετική ιδέα η παρουσία μικρών παιδιών, πιθανότατα από κάποια σχολή μπαλέτου, πάνω στη σκηνή (η ίδια ιδέα είχε πραγματοποιηθεί και στην περσινή παράσταση του θεάτρου, στο «Αλεπού Αισωπού»)
Δυστυχώς για την παράσταση και τις προσπάθειες των ηθοποιών το τέλος ήταν τραγικό…. Εμφάνιση ακροβάτη… για ποιο λόγο??? Δεν μπορώ να το καταλάβω!! (ΟΧΙ, δεν είναι απαραίτητο να εντυπωσιάσουμε έτσι τα παιδιά, αλλιώς θα τα πηγαίναμε σε τσίρκο και όχι στο θέατρο). Και εμφάνιση τραγουδίστριας με πραγματικά υπέροχη φωνή… αλλά νόμιζα ότι με τηλεμετέφεραν σε τραπέζι μπουζουκτσίδικου και ότι έπρεπε να αρχίσω να πετάω γαρύφαλλα. Το τελευταίο δεκάλεπτο κρίνεται επιεικώς ΤΡΑΓΙΚΟ
Σε γενικές γραμμές είναι μια παράσταση η οποία έχει να ‘δώσει’ στα παιδιά μας και να περάσει μηνύματα σε θέματα bulling, παρωχημένων αντιλήψεων, απαγορεύσεων, αδικίας, επιβίωσης, σεβασμού, αναγνώρισης προσπαθειών, αγάπης, δικαίου, φιλίας, εργατικότητας και κυρίως… αστείρευτης δίψας για μάθηση